Od 18. februara do 4. aprila 1945. godine Luburić je sa svojim ustašama provodio teror nad građanima Sarajeva te pobio najmanje njegovih 783 stanovnika.

Zadatak je bio da se stvori atmosfera straha među stanovništvom kako bi se spriječila oružana pobuna u gradu i omogućilo izvlačenje njemačkih snaga od Višegrada, preko Sarajeva, prema Bosanskom Brodu.

U noći s 27. na 28. mart 1945. godine, na Marijin-Dvoru u Sarajevu obješeno je 55 Sarajlija. Obješeni su po odluci ustaškog prijekog suda voljom ustaškog zločinca Maksa Luburića.

Obješeni su zbog navodne odgovornosti za smrt trojice ustaških policajaca, iako je vješanje ovih lica bila nesumnjiva odmazda nad nevinim ljudima.

Od 18. februara do 4. aprila Luburić je sa svojim ustašama provodio teror nad građanima Sarajeva te pobio najmanje njegovih 783 stanovnika. Zadatak je bio da se stvori atmosfera straha među stanovništvom kako bi se spriječila oružana pobuna u gradu i omogućilo izvlačenje njemačkih snaga od Višegrada, preko Sarajeva, prema Bosanskom Brodu.

Luburić je 18. februara 1945. organizirao u Sarajevu “Stožer pukovnika Luburića”, koji je imenovao prijeki ratni sud.

Zemaljska komisija za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača ubrzo nakon oslobođenja Sarajeva ustanovila je imena i lične podatke za ukupno 323 žrtve “Luburićeve krvave tiranije” od 18. februara do 4. aprila 1945. godine.

Masovna grobnica otkrivena je na Darivi gdje su ekshumirane 74 žrtve ustaškog terora. Na leševima ubijenih su bili upadljivi tragovi divljanja i masakriranja.

Na Marijin-Dvoru, 27. mart 1945 godine, obješeni su: Omer Fazil Omer, Ragib Sarić, Ćamil Skando, Muradin Čobo, Hajro Hadžović, Mahmut Arslanagić, Hamid Avdić, Mustafa Spahalić, Hamid Talović, Hasan Hajdarević, Alija Meretlić, Salih Mujkanhodžić, Ahmed Vilogorac, Šućrija Lukavac, Afan Opijač, Huso Islamović, Lutvija Šaran, Pašo Avdić, Salko Zubčević, Avdo Mulahasanović, Edhem Kusturica, Pavle Pavlin, Anđa Buđen, Ragib Kreho, Omer Delalić, Edhem Sarić, Muhamed Potogija, Mehmed Karamehmedović, Suljo Pašić, Stanko Rojnik, Kasim Sarić, Žarko, Veljko i Zora Odović, Mane Levnajić, Ana (Anka) Pauković, Štefanija Čerkez, Ilijas Smajlagić, Stanislav Keško, Hašim Šukrin, Ines Samardžić, Hamdija Hodžić, Mustafa Ćemalović, Marinko Tuševljak, Dušan Močević, Vladimir Mirković, Milan Živak, Mićentije Tadić, Milosav Mikailović, Joco Likić, Miloš Čikić, Milorad Petrović, Borivoj Perić, srednjoškolci Vidoje Stević i Slobodan Nikolić.

Pomalo nevjerovatno zvuči da nakon Drugog svjetskog rata ničim nije bilo obilježen ovaj masovni ustaški zločin. Tek je u godinama nakon Agresije na Bosnu i Hercegovinu, u znak sjećanja na ubijene građane, ispred zgrade Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu postavljeno spomen-obilježje s imenima žrtava. (Inat.ba)