Ezan sa džamija, je glas islama iz naših duša koji nas prožima, nadahnjuje i zbližava, dok nas poziva i postrek nam daje, da čuvamo našu vjeru, tradiciju i običaje. Dok se svijetlost džamijskih minareta širi diljem svijeta, pitamo se zašto i kome to može da smeta?

Minulih ramazanskih i ovih bajramskih dana kandilji sa naših džamija imali su i imaju poseban sjaj, šire međusobnu ljubav i bude u nama poseban osjećaj, koji se rađa i traje, snaži u nama vjeru i potsticaj daje. A kad se začuje glas imama, znamo da je to za ljubav i dobrobit svima koji su s nama, uz nas i pored nas.

I kome to u Bosni ili bilo gdje može da smeta, kad je božijim nurom obasjana cijela naša planeta?

Ezan je mnogo više nego poziv na molitvu
Ezan je poziv kojim mujezin poziva vjernike na namaz- molitvu. Učenje ezana je čast koja pripada mujezinu.

Prvi ezan proučen je u Medini, a proučio ga je Bilal ibn Rebbah, kojeg je Muhammed a.s. odbarao za mujezina, a bio je poznat po lijepom glasu. Od tada je ezan postao nezamjenjiva komponenta islamske vjere i kulture. Uči se melodično isključivo na arapskim jezikom ovim riječima:

“Allahu ekber, Allahu ekber. Allahu ekber, Allahu ekber. Ešhedu en la illahe illelah, Ešedu en la illahe illelah. Ešedu enne Muhammeden resulullah, Ešedu enne Muhmmeden resulullah. Hajje ales-salah, Hajje ales-salah. Hajje alel-felah, Hajje alel-felah. Allahu ekber, Allahu ekber. La illahe illellah.”

Prevedeno na bosanski jezik to znači:
“Allah je najveći. Svjedočim da je Muhammed Božiji poslanik. Dođite na namaz. Dođite na spas. Namaz je bolji od spavanja. Allah je najveći. Nema Boga osim Allaha!”

Ezan se uči i prilikom olujnog nevremena, kad pada grad…da zaštiti i odbrani. Do pojave ozvučenja na džamijama mujezin se penjao na munaru da uči ezan, da se bolje i dalje čuje, a sada se to najčešće uči iz unutrašnjosti džamije.

Ezan se uči pet puta dnevno, od sabaha koji počinje svitanjem zore, do jacije koja nastupa potpunim smračenjem.

Ezan je melodičan sklad. Svaki put ga iznova slušate i svaki put vam donosi neki novi blaženi osjećaj.

Ezan nije samo poziv na molitvu; to je i iskazivanje pokornosti Uzvišenom Allahu uz strahopoštovanje u nama, sa našim ispravnim ciljem za mir, spas, ljubav i za sve naše radnje i djela. Zato je vrijednost ezana i mujezina koji ga uči nezamjenjiva.

Ezan sa bosanskih džamija
Džamije su imperativ, ako nema džamija nema ni muslimana, nema ni ezana sa džamijskih minareta. To su bolje od muslimana shvatili oni koji su rušili i palili naše bogomolje i koji još uvijek žele razoriti Bosnu i Hercegovinu i očistiti je od Bošnjaka.

U vrijeme Titove Jugoslavije 46 godina smo živjeli zajedno i nikad nisam čuo nekog da kaže da mu smetaju crkvena zvona, a javljala su se svakodnevno i učestalo sa pravoslavnih i katoličkih crkvenih tornjeva. Ne samo da nisu smetala, i kad te u toku noći probude, bilo prijatno nagađati šta nam to javljaju ( koji je to događaj koji će sviju radovati) i brojati otkucaje da saznaš koje je doba noći, da bi mogao nastaviti svoj nedosanjali san.

Glas ezana sa bosanskih džamija, koji je tokom agresije utihnuo na području koje sada pokriva Republika srpska, obnovom džamija ponovo je oživio i podsjeća naše progonitelje da tu još uvijek ima muslimana i ljuti ih što nas nisu sve uspjeli istrijebiti, ali im je i nagovještaj da nismo odustali od rodne grude i da bi joj se mogli početi masovnije vraćati.

Režimu Rs smeta ezan sa bošnjačih džamija
Tokom agresije na BiH, gdje god su mogli, temeljito su očistili područje Rs od svega što je bilo bošnjačko i prekrajaju ga po modelu “srpskog sveta” u kojem će svi osim Srba biti višak i balast. Krupne stvari su riješili agresijom, zaposjeli teritorij nad kojim apsolutno dominiraju, pa sad pokušavaju legalizovati pravo na imovinu koju su do sada prisvojili i koriste. Ostaje im još pospremiti neke sitnice, kao što je - utišati glas sa obnovljenih bošnjačkih džamija, pa da potpuno ovladaju okupiranim područjem BiH, na kojem je uspostavljena genocidna Rs.

Predsjedniku Rs Miloradu Dodiku smeta ezan sa ljepotice Ferhadije, koja je ponovo srce Banja Luke, iz koje su istrijebili muslimane, zaposjeli i uživaju sve vrijednosti na tom području do tada stvorene. Smetamo mu mi Bošnjaci i naše džamije. Za njega imami koji uče ezan “arlauču”, a Srbima koji su podigli svoja imanja na porušenom i otetom bošnjačkom, i žive u blizini džamija, kaže -“padaju cijene nekretnina koje se nalaze u blizini džamija”. Malo su profitirali pljačkom i otimačinom, pa im sad treba ekstra profit i renta za oteto.

Netrpeljivost i mržnju prema islamu i muslimanima Dodik je često opravdavao isticanjem prijateljskog odnosa sa nekim Bošnjacima. Ako zaista ima takvih dobro bi im bilo da pročitaju roman “Sarajevski rulet”.

Zato i nije iznenađenje što se nakon Dodikovog “arlaukanja” prije nekoliko dana oglasio i načelnik opštine Vlasenica Miroslav Kraljević, kojem se sudi za počinjene ratne zločine, što je izazvalo buru ne samo bošnjačkog negodovanja, jer njegova reakcija nije ni slučajna ni pojedinačna, već izraz opšteg nastojanja vlasti Rs da na teritoriju Rs zatru i dokrajče sve što odiše muslimanskom vjerom, tradicijom, kultrurom i običajima.

Obilježavanje 30. godišnjice od zločina HVO u Ahmićima i ove godine nas je potsjetilo šta je bio okidač da se rušenjem džamija glas ezana u BiH zauvijek utiša.

I dok se širom Evrope različitosti u vjeri, kulturi i tradiciji sve više cijene i prihvataju, u Dejtonskoj BiH se etnički boje i odvajaju. Od nedavno se vrijeđanje muslimana i islama sankcioniše se i u Crnoj Gori, a u Rs takvima raste popularnost.

A u jednoj od sudskih parnica, koju je pokrenuo jedan bračni par u Njemačkoj sa tvrdnjom da ih ezan uznemirava, Visoki upravni sud u Minhenu ispravno je presudio da učenje ili emitovanje snimka učenja ezana predstavlja vjersku slobodu.

I gdje god su mogli i koliko su mogli spriječili su obnovu i izgradnju džamija, koje su tokom agresije prve popalili i porušili...Bošnjaci su ih u rekordnom vremenu obnovili. Obnovu su bili dužni platiti oni koji su ih rušili, iz opštinskih budžeta, ali ih MZ-a nije ni na to obavezala.

Džamije bile prve na udaru agresora
Džamije su bile prva prepreka i prva meta srpskom agresoru za stvaranje etnički čiste Rs. Do agresije na BiH u BiH su bile 1.144 džamije. Tokom agresije porušeno je 614 džamija, od toga 534 na području koje sada pokriva Rs. Do sada su obnovljene 452 i izgrađeno novih 367. Još nije obnovljeno 57 džamija i 44 mesdžida. Obnovu džamija finasirali su građani, pomagala dijaspora, a samo jedan dio finansiran je sredstvima Islamske zajednice i pomognut donacijama nekih arapskih zemalja i Turske.

Odgovornost MZ za urbicid
Međunarodna zajednica je odgovorna ne samo što nije spriječila urbicid, razarenje vjerskih objekata, već i zbog toga što nije prisilila počinioce da svojim sredstvima plate štetu koje su počinili.

Međunarodna zajednica i EU nisu finansirali ni pomogli obnovu uništenih vjerskih objekata, niti su prisili agresore da ih o svom trošku obnove, ali su dopustili da budu uništeni. Na to je u jednom svom intervjuu datom austrijskom mediju 2004.g. potsjetio Reis dr. Mustafa ef. Cerić riječima “ EU nije dala ni centa za obnovu džamija porušenih u ratu”…

Bošnjaci nisu nikad rušili crkve niti bilo koje vjerske objekte koji pripadaju drugim vjerskim konfesijama. Naprotiv, u više BiH gradova u kojima su bili dominantni Bošnjaci na samo nekoliko stotina metara izgrađene su crkve, đžamije, sinagoge i drugi vjerski objekti…

Rušenje džamija u ratu kao i nastojanje u miru da se utiša glas ezana sa obnovljenih džamija dio je istog plana koji ima za cilj da ograniči uticaj Islama i zatre glas ezana sa bosanskih džamija.

Svima kojima smeta ezan, smetaju i džamije, a kome smetaju džamije, smetaju i muslimani.