Dobri Bosnjani

MEMIĆ, dr. Mustafa

HATARNAMA PORODICI MEMIÆ OD MATICE BOŠNJAKA SANDŽAKA Povodom preseljenja na Ahiret, Vašeg oca, djeda i brata, dr. Mustafe Memiæa, poznatog bošnjaèkog historièara i publiciste, primite u ime Matice Bošnjaka i u naše lièno ime, hatarnamu i neka Vam je zdravo ostatak. Budite ponosni, na ime i djelo dr. Mustafe Memiæa (1924-2007), koji je za sobom ostavio veoma kompleksan znanstveni opus. Njegova djela svjedoèe o velikoj znanstvenoj privrženosti izuèavanju bošnjaèke historije i tradicije, kao kljuèni konstituenta nacionlanog i kulturnog identiteta. Posebnu pažnju, u svom radu, on je posvetio izuèavanju prošlosti svoga zavièaja plavsko-gusinjskog kraja. Na taj naèin, ime dr. Mustafe Memiæa, biæe upisano zlatnim slovima u hisotriji znamenitih Bošnjaka. Neka mu dragi Allah dž.š. podari džennetski život. Es-selamu alejkum, PREDSJEDNIK Prof. Dr. Šefket Krciæ ZA SAVJET Mr Mirsad Nukoviæ

Piše: Tim BOŠNJACI.net

Poznati bošnjaèki intelektualac i istraživaè porijeklom iz Sandžaka dr. Mustafa Memiæ, koji je dugi niz godina živio u Sarajevu, inaèe autor više znaèajnih djela sa polja historije preselio je na Ahiret 02. jula 2007. godine. Dženaza je obavljena u Sarajevu.

Mustafa Memiæ roðen je 24.08.1924 godine u Gusinju, gdje je 1935. završio èetverogodišnje osnovno školovanje. Od septembra 1935. do kraja marta 1941. godine uèio je u Velikoj medrese kralja Aleksandra u Skoplju. Rat ga je zatekao u VI razredu. Pripadao je organizovanoj antifašistièkoj omladini (SKOJ). Bio je jedan od organizatora i rukovodilaca uèešæa uèenika ove škole na demonstracijama 26. i manifestacijama 27. marta 1941. godine, kada je škola ukinuta. U posljednjoj školskoj godini bio je izabran za potpredsjednika Kulturno-literarnog ðaèkog udruženja «Južna vila», kojim je u ime Nastavnièkog savjeta škole rukovodio profesor za jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik Vido Latkoviæ, kasnije profesor na Beogradskom univerzitetu.

Od aprila do jula 1941. godine organizovano je radio u ilegalnoj antifašistièkoj organizaciji u Gusinju (SKOJ), a od jula 1941. do maja 1945. uèesnik je NOB-a (od decembra 1942. do septembra 1943. bio je u politièkim zatvorima u Peæi, Draèu i Tirani). Nosilac je «Partizanske spomenice 1941», više ratnih i poslijeratnih odlikovanja i javnih priznanja. Tokom NOR-a radio je kao rukovodilac antifašistièkih organizacija u Gusinju, èlan i rukovodilac sreskog omladinskog rukovodstva za srez andrijevièki (predsjednik Sreskog odbora USAOCG-a i sekretar komiteta SKOJ-a), èlan okružnog odbora USAOCG-a i Okružnog komiteta SKOJ-a za okrug beranski, èlan Glavnog odbora USAO Crne Gore i Boke, èlan Sekretarijata sreskih komiteta KPJ za srez andrijevièki, barski i ulcinjski. Uèesnik je na prva tri kongresa USAOCG održanih u Kolašinu i na Cetinju. Na II kongresu predstavljao je i Kongres pozdravio u ime omladine srezova: Kolašin, Berane sa Gornjim Bihorom i Rožaje, Andrijevicu, Plav i Gusinje. Kraj rata zatekao ga je na dužnosti organizacionog sekretara SK KPJ Bar.

U državnu službu stupio je jula 1945. godine kao instruktor za izgradnju narodnooslobodilaèke vlasti u srezu barskom, a septembra iste godine, nakon prvih poslijeratnih izbora, izabran je za sekretara prvog Narodnooslobodilaèkog odbora novoformiranog sreza ulcinjskog, koji je, pored Ulcinja i njegove okoline, zahvatao prostor Zabojane, Vladimira i Skadarsku Krajinu. Februara 1946. premješten je za inspektora u Kontrolnoj komisiji pri Predsjedništvu Vlade NR CG, a potom imenovan za naèelnika jednog od inspektorata Komisije državne kontrole. Povremeno je radio i kao pomoænik

Naš foto objektiv na dženazi Kliknite na sliku za uveæati

Reonskog inspektora u Kotoru i Bijelom Polju. Tokom 1948. godine završio je srednju (jednogodišnju) partijsku školu (prva generacija ove škole). Septembra 1949. godine lišen je slobode jer se posumnjalo da inklinira Rezoluciju IB-a i da se nedovoljno odluèno bori protivu nje. Tri mjeseca je proveo u istražnim zatvorima na Cetinju i Kotoru, a potom interniran na Goli otok, gdje je ostao do juna 1950., a potom ponovo vraæen u Istražni zatvor na Cetinju, sa obrazloženjem «radi obnove istrage», koja je ponovo vršena u cetinjskom i kotorskom zatvoru. Obnova istrage trajala je oko sedam mjeseci, a onda je, poèetkom februara 1951. godine pušten na slobodu bez definisane (utvrðene) krivice i bez rješenja ili pisanog traga da je bio pod istragom.

Od aprila 1951. do sredine novembra 1953. godine radio je u SNO-u za srez durmitorski na dužnostima šefa Ureda za cijene i referenta za društveno-ekonomsko planiranje u SNO-u. Od novembra 1953. do septembra 1955. godine radio je u srezu vareškom na dužnostima šefa Uprave prihoda i naèelnika Sekretarijata za privredu sreza vareškog. Nakon uvoðenja novog komunalnog sistema i ukidanja sreza vareškog premješten je za naèelnika Sekretarijata za privredu u opštini Ilidža, gdje je ostao do 1961., a potom je prešao na rad u privredu. Radio je kao finansijski direktor u Preduzeæu «Standard», kao ekonomski savjetnik u Institutu za organizaciju i ekonomiku (raniji Zavod za produktivnost rada), a potom kao generalni direktor Preduzeæa za geološka istraživanja «Geoistrage» Sarajevo, te direktor za Službu ekonomije (planiranje i finansije) u preduzeæu FAMOS u Hrasnici. Od aprila 1969. do marta 1972. godine delegiran je kao predstavnik FAMOS-a u zadružno preduzeæe FAP-a iz Priboja, FAMOS-a iz Sarajeva, UTVE iz Panèeva, te Autokaroserije «11 oktomvri» iz Skoplja i Autokaroserije Zagreb na dužnost pomoænika direktora za ekonomska pitanja «Rudnap-Zambija», radeæu u Lusaki (Zambija) i Dar es Salamu u Tanzaniji. Po povratku u zemlju imenovan je za direktora Zavoda za društveno-ekonomsko planiranje u Skupštini grada Sarajeva. Sa te dužnosti je penzionisan, na lièni zahtjev, novembra 1973. godine. Kao penzioner permanentno je živo u Sarajevu.

Školsku naobrazbu nastavio je da stièe ne prekidajuæi radni odnos. Tokom 1945. i 1955. godine završio je Ekonomsku školu u Sarajevu, a od 1955. do 1961. Ekonomski fakultet u Beogradu. Prijavio je odbranu doktorske disertacije na temu «Muslimani u Crnoj Gori u oslobodilaèkoj borbi 1878-1945». Nije dozvoljavano da se takva tema brani u Sarajevu krajem devete decenije XX stoljeæa. Odbranu teze prihvatio je Filozofski fakultet u Ljubljani. Ratni uslovi i posebno blokada Sarajeva omoguæili su njenu odbranu u maju 1992., pa je autor iz blokiranog Sarajeva uspio preko aerodromske piste i Igmana da stigne do Zagreba, a onda i do Ljubljane. Teza je odbranjena 24. juna 1994. godine pred komisijom kojom je rukovodio dr. Janko Pleterski, profesor Filozofskog fakulteta u Ljubljani i akademik Akademije nauka i umjetnosti Republike Slovenije.

Uèestvovao je na oko tridesetak nauènih skupova u Sarajevu, Titogradu (sada Podgorica), Cetinju, Prištini, Skoplju, te okruglim stolovima u Daruvaru, Novom Pazaru, Sjenici, Rožaju i drugim gradovima.

Mustafa Memiæ je autor sljedeæih knjiga:

Velika medresa i njeni uèenici u revolucionarnom pokretu, Skoplje 1984., recenzenti: dr. Anton Kolendiæ i Edib Hasanagiæ,
Plav i Gusinje u prošlosti, Beograd 1989., recenzenti: akademik Branko Paviæeviæ i akademik Sima Æirkoviæ,
Bošnjaci-Muslimani Sandžaka i Crne Gore, Sarajevo 1996., recenzenti: akademik Avdo Suæeska i prof. dr. Mustafa Imamoviæ,
Poznati Bošnjaci Sandžaka i Crne Gore, Sarajevo 1998., recenzenti: prof. dr. Enes Pelidija i prof. dr. Ismet Dizdareviæ,
Kad iz staraèkih grudi prikrivena se zavist i zloba probudi, Sarajevo 2001., recenzenti: Ishak Lalièiæ i Fehim Kajeviæ,
Korjeni zla i nasilja, Sarajevo 2002,, recenzenti: mr. Muharem Kreso i dr. Husnija Kamberoviæ,
Bošnjaci (Muslimani) Crne Gore, Sarajevo 2003., recenzenti: prof. dr. Novak Kilibarda i dr. Safet Bandžoviæ,
Pojave prozilitizma u plavsko-gusinjskom kraju 1913. i 1919. godine, Sarajevo 2004., recenzenti: akademik Muhamed Filipoviæ i mr. Sefer Haliloviæ.
U završnoj fazi je knjiga o zloèinu nad Bošnjacima i Albanicima koji je poèinjen 1919. godine u Plavu i Gusinju.
U struènim èasopisima objavio je više od 40 radova, meðu kojima su zapaženi radovi objavljeni u: Vojnoistorijskom glasniku Vojnoistorijskog instituta u Beogradu, Ediciji «Ratna prošlost naroda i narodnosti Jugoslavije» Beograd, «Istorijskim zapisima» Istorijskog instituta Crne Gore, «Prilozima» Istorijskog instituta Sarajevo, «Prilozima za orijentalnu filologiju» Orijentalnog instituta Sarajevo, «Pravna misao» Pravnog fakulteta Sarajevo, «Almanahu» èasopisu za prouèavanje, prezentaciju i zaštitu kulturno-istorijske baštine Muslimana-Bošnjaka u Crnoj Gori, Novopazarskom zborniku, Zborniku Sjenice, Rožajskom zborniku, Prilozima Arhiva Kosova, «Kosovo» Zavoda za istoriju Kosova, kao i u Zborniku radova sa nauènih skupova «Prelomni dogaðaji NOR-a u Crnoj Gori 1943. godine», «Stanovništvo slovenskog porijekla u Albaniji», Titograd 1991. i drugim. Neke radove je objavljivao u formi feljtona («Rilindija» Priština, «Osloboðenje» Sarajevo, «11 oktomvri» Skoplje i dr.). Napisao je prilog za Komisiju za istoriju KPJ i SKJ u Crnoj Gori («Muslimani u Crnoj Gori u NOB-u i revoluciji», rad je prihvaæen, ali još nije objavljen). Ima nekoliko neobjavljenih radova, kao «Tršo i Alija» (odnosi se na životni put i djelo Rifata Burdžoviæa i Alije Avdoviæa, porijeklom iz Bijediæa, strijeljanog od Gestapoa avgusta 1941. u Beogradu), «Komandant Zufer» (o Z. Musiæu, zavièajno iz Plava, ratnom komandantu Prve kosovsko-metohijske udarne brigade) i drugi radovi.

Živio je u Sarajevu. Prije penzionisanja bio je angažovan u Društvu ekonomista Sarajevo (predsjednik Gradskog i èlan Predsjedništva Glavnog odbora BiH), a potom predsjednik Gradskog odbora Saveza penzionera i èlan Predsjedništva Glavnog odbora, predsjednik Delegacije penzionera Novo Sarajevo, stalni delegat u SIZ-u i PIO BiH i predsjednik Komisije za finansije, predsjednik Opštinskog odbora SUBNOR-a Novo Sarajevo i rukovodilac Redakcije «Mladi antifašisti».

Umro je 02.07.2007. u 83 godini, dženaza je obavljena u Sarajevu.

---

ABDAGIĆ, Muhamed
AGIĆ, Dr. Senad ef.
AGOVIĆ, Šemso
AHMETAGIĆ, Prof. dr. Esad
AJANOVIC, Midhat
AKMADZIC, Hazim
ALAGIĆ, General Mehmed
ALAGIC, Sukrija
ALIC, Meho
ALIHODŽIĆ, Dr.-Ing. Bernes
ALIKADIĆ, Bisera
ALISPAHIĆ, Mr. Fatmir
ALISPAHIC, Nijaz
ALISPAHIC, Selma
ARMIJA BiH
ARNAUT, Selim
AVDIĆ, Ćamil
ŠANTIĆ, Ferid Ferko
ŠKALJIĆ, Nezir-ef.
ŠTULANOVIĆ, Prof. dr. Muharem
ŽDRALOVIĆ, MUHAMED
ČAJNIČANIN, Muhamed
ČAJNIČANIN, Muhamed
ČAMPARA, ESREF
ČAUŠEVIĆ, Mehmed Džemaludin ef.
ČEJVAN, Adem
ĆATIĆ, Ćazim - Musa
ĆATOVIĆ, Dr. Saffet