Komentari citalaca
Molimo Vas da procitate pravilnik o postavljanju komentara
DEFINICIJA GENOCIDA I ETNIČKOG ČIŠĆENJA
Autor: Bošnjaci.Net
Objavljeno: 18. March 2011. 09:03:43
Postavljanje komentara na priloge je trenutno suspendovano.
— F. Bajric (2011-09-16 01:33:35)
Teorijski okvir za analizu genocidnosti velikosrpske ideologije koja je tokom posljednjih 150 godina produkovala niz genocida nad bošnjačkim muslimanima.Teorija o ideologiji Džona B. Tompsona, profesora na Univerzitetu Kembridž, kritičara i teoretičara društvenih nauka, komunikacija i teorije medija. Pored toga rad se oslanja i na teoriju hrvatskih naučnika i teoretičara Bartola i Slavena Letice o genocidu te koristi poznate činjenice vezane za genocid nad bosanskim muslimanima.
Ovim mateijalom se nastoje ukazati načini na koje je velikosrpska ideologija produkovala genocid nad bosanskim muslimanima. U tu svrhu se kroz teorijsku analizu i šematske prikaze ukazuje na procese koji su kroz afirmisanje glavnih elemenata velikosrpske ideologije omogućili produkovanje zločina. Ideologijom, u ovom mom izlaganju, ne uzimam sistem mišljenja koji nastaje odjednom, nego je produkt dugotrajnijeg djelovanja niza društvenih faktora tokom vremena s ciljem ostvarenja glavnih ciljeva ideologije, koji su u velikosrpskoj ideologiji manifestovani u provođenju velikodržavnog projekta poznatog kao “Velika Srbija”.
Osnova ove ideologije dr. Smail Čekić ističe da je ona "razrađena i uobličena u Njegoševom "Gorskom vijencu", Garašaninovom "Načertaniju" iz 1844; politici kraljevske Srbije, jezičkom nacionalizmu Vuka Karadžića, materijalima Krfske deklaracije 1917, nacionalističkim programima srpskih građanskih krugova, koje je najjasnije izražavao Srpski kulturni krug i razna srpska društva, udruženja i Srpska pravoslavna crkva; genocidnom programu četničkog pokreta Draže Mihailovića od septembra 1941. i njegovoj Instrukciji od 20. decembra iste godine o istrebljenju muslimana; zaključcima četničke konferencije u Šahovićima (početkom januara 1943.); programskim dokumentima SANU-a; historiografskim, filozofskim i književnim radovima Vase Čubrilovića, Dobrice Ćosića, Milorada Ekmečića, Veselina Đuretića, Vasilija Krestića, Mihajla Markovića i dr.; strateškim planovima vojnog vrha SFRJ i državnog političkog rukovodstva Srbije; dugogodišnjim pripremama SUP-a (Savezni sekretarijat za unutrašnje poslove), posebno Petra Gračanina; programima većeg broja političkih partija, stranaka, teoretičara, državnika i uglednika Srpske pravoslavne crkve u Srbiji, Crnoj Gori i Bosni i Hercegovini. Ta ideologija, u čijoj je osnovi patološka mržnja prema svemu onom što nije srpsko i pravoslavno, posebno mržnja prema muslimanima i islamu, stalno je prisutna u srpskoj historiografiji, književnosti, kulturi, politici, religiji i dr.Generalno, i u ovom radu se oslanjam na ovo određenje velikosrpske ideologije.
U velikosrpskoj ideologiji se također nastoje legalizovati ciljevi ove ideologije manifestovani u uspostavljanju srpske dominacije kroz stvaranje "Velike Srbije". Ovi gore navedeni razlozi imaju korijene u narodnim predajama, pričama i epskoj poeziji. Srbi su, prema tim razlozima, odabrani “nebeski” narod koji treba vladati nad drugima. Simbolične forme korištene u ovu svrhu su uglavnom narativne forme u kojima se Srbi predstavljaju kao herojski narod koji je, zahvaljujući svojoj junačkoj prošlosti, superiorniji od ostalih. Ove metode se mogu zapaziti u Garašaninovom “Načertaniju”, Moljevićevoj “Homogenoj Srbiji” i u “Memorandumu” SANU-a. Garašanin legalitet srpske vladavine nad drugim narodima zasniva na srednjovjekovnoj srpskoj moći i državi. Kod Moljevića preimućstvo Srba proistječe iz “otpora” pruženog zapadnim Germanima, a u "Memorandumu" se ukazuje na doprinos Srba u komunističkoj Jugoslaviji.
Legalitet u velikosrpskoj ideologiji je uvijek povezan sa elementima genocida; delegitimizacija potencijalnih žrtava (legalizacija genocida) i negacija. U svakoj situaciji kada se u velikosrpskoj ideologiji nastoji dati legitimitet ciljevima ove ideologije, na drugoj strani se bosanski muslimani, u skladu sa ovom ideologijom, proglašavaju vještačkim narodom, prevjerenim Srbima, Srbima koji su izdali svoju vjeru i naciju ili gorim od Turaka i sl.
Proces poricanja je karakteristika velikosrpske ideologije. Što se tiče genocida, poricanje je počelo početkom zločina i nije karakteristika samo posljednjeg genocida nad Bošnjacima. A što se tiče ideologije, poricanje je jedan od njenih glavnih elemenata. Poriču se nacija, jezik, historija i sve ono što predstavlja neodvojivi dio identiteta Bošnjaka-muslimana. Ovo poricanje je u slučaju velikosrpske ideologije i genocida nad muslimanima neodvojivi dio dehumanizacije,kao! Mnogi elementi kosovskog epa eksploatisani su u velikosrpskoj ideologiji. Tako su, naprimjer, sukob između “krsta i polumjeseca”, “vjere i nevjere” itd. korišteni kao vanvemene ili vječne kategorije kako bi se dao karakter dehuminizacije vođenim posebno protiv muslimana na Balkanu Ovdje se ukratko može ukazati na viceve o “glupim Bosancima” koji su uvijek i isključivo Haso, Huso i Fata ili Mujo i Suljo.
Značajnu ulogu u demonizaciji muslimana i negiranju i prikrivanju ranijih i posljednjeg genocida imale su simbolične forme velikosrpske ideologije preuzete iz djela Njegoša, Draškovića, izjava velikodostojnika SPC, djela srpskih orjentalista te Andrića. Evo kako Andrić u romanu „Na drini Ćuprija" opisuje nabijanje na kolac Radisava, ali je prešutio da je kompletan taj dio prepisao od jednog francuskog putopisca u kome nema ni Srba ni bosanskih muslimana. I što je najgore, riječ je o autentičnom prijepisu, a da to nikome u bivšoj Jugoslaviji nije zasmetalo.
U kome cigani, prema naređenju Turaka, muče i nabijaju na kolac onog Srbina, nazvanog Radisav, koji govori: „Turci, Turci... na ćupriji paski skapljite, paski poumirite". Tada nisam ni znao da je Ivo Andrić ovaj roman napisao između 1941. i 1944. godine dok su četnici Draže Mihajlovića klali muslimane u Foči i Snadžaku s ciljem da opravda ove pokolje i stvori alibi za zločine. Zadatak ovog prepisanog dijela da u operativnu funkciju dovede program „Homogena Srbija" iz 1941. godine u čemu se upotpunosti uspjelo, ako se navedu samo zaklani muslimani na fočanskom mostu tokom 1942. godine, da to nije pojmljivo. Odmah nakon drugog svjetskog rata svi su čitali ovaj prepisani dio o nabijanju Radisava na kolac, a niko se nije smio sjećati osam hiljada zaklanih muslimana na fočanskom mostu tokom prve dvije ratne godine.
Ivo Andrić, upravo zbog svojih literarnih djela, snosi veliku odgovornost, veću možda i od samih realizatora projekta Velika Srbija. Ivo Andrić, kako svi vole reći, naš jedini nobelovac, bio (je) jedan od onih koji je sijao mržnju i razdor u BiH i jedan od arhitekata zločinačkog projekta Velika Srbija”,
— rikitikitavi (2011-09-15 14:22:32)
Etnicko ciscenje je potpuno neadekvatan termin,u Bosni se radilo o etnickom genocidu.
— hami (2011-03-22 07:52:34)
Bosnjaci i Hrvati su u Hercegovini 1941., godine pocini genocid nad Srbima tako sto su jame napunili srpskom nejaci.Stidite se,
— F. Bajric (2011-03-22 01:23:25)
Historija ne sluzi da bi se odvojili od svijeta, ona sluzi da bismo shvatili sustinu svijeta.
http://www.camo.ch/scekic_holokaust.htm
