Teme
Trideset ubistava mostarskih Bosnjaka, bez istrage i krivaca
TERORIZAM, TERORIZAM, DRUGOVI TUZIOCI
|
|
Objavljeno: 18. November 2003. 00:11:00
PISE: Mugdim HASANOVIC
Nakon Vasingtonskog sporazuma i uspostavljanja Federacije BiH, na podrucju zapadnog Mostara ubijeno je 30 civila Bosnjaka.
Ovih dana su se istovremeno u Sarajevu i Mostaru birali kantonalni tuzioci. Gde je ovdje prica o terorizmu, o Pogorelicama, o silnim montiranim procesima? Gdje su nasi vrli tuzioci Hrvati? Da ih jos jednom napomenemo ko su ubijeni Bosnjaci i pod kojim okolnostima.
Skaljic Mensur, ubijen u dvadeset petoj godini zivota, isti dan kada je presao da zivi u zapadni dio Mostara pod kontrolom HVO-a, 8. marta 1994. godine, nastanjen u Mostaru u ulici Riste Milicevica, br. 7 koji se nalazio pod kontrolom HVO-a. Iz krivicne prijave vidi se da je Mensur Skaljic odmah uhvacen od nepoznatih bojovnika HVO-a i odveden u nepoznatom pravcu, nakon cega je ubijen i njegov les predat na punktu "ALFA" u Mostaru, 29. jula 1994. godine.
Pocinitelji ovog, kao i svih drugih ubistava nisu nikada otkriveni, niti je ikada pokrenut krivicni postupak.
Zejna Piragic, kci Alije, rodjena 15. aprila 1945. god. u selu Miljkovic, opcina Mostar, sa stanom u Mostaru, Crna ulica br. 10. Prema podacima iz krivicne prijave, proizlazi da su nepoznati izvrsioci hrvatske nacionalnosti 4. maja 1994. godine usli u stan porodice Piragic, u zapadnom Mostaru, koji se nalazi pod kontrolom HVO-a, te oko 23,45 sati iz vatrenog oruzja ubili Zejnu Piragic.
Prvog juna 1994. godine, vlastima u istocnom dijelu Mostara isporuceno je njeno tijelo, nakon cega je izvrsena obdukcija po vjestaku ljekaru i konstatirano da je ubijena iz vatrenog oruzja.
Jusuf Piragic je zajedno sa Zejnom ubijen iz vatrenog oruzja, u njihovom zajednickom stanu u Mostaru u Crnoj ulici br. 10 od istih nepoznatih izvrsilaca. Dvostruko ubistvo ostalo je tajna.
Asim Mustafic, sin Atifa, rodjen 8. januara 1962. god. u selu Hruscica, opcina Kozica, bio nastanjen u Mostaru u ul. Brace Catica br. 3 i to nakon sto je iz privatnog zatvora Vinka Martinovica - Stele odveden od njegovih bojovnika i ubijen. Privatni zatvor je postojao i nakon Vasingtonskog sporazuma. Tijelo - les Mustafica pronadjen je u mjestu Kobiljaca. Osamnaestog augusta 1994. godine, les je predat vlastima u istocnom dijelu grada. Ni u ovom slucaju nisu otkriveni izvrsioci ovog krivicnog djela. Iako su policija i tuzioci znali da bi morao biti odgovoran Vinko Martinovic - Stela.
Edin Kasumacic, sin Mustafe, rodjen 1. decembra 1966. godine u Mostaru, gdje je bio i nastanjen, nalazio se u privatnom zatvoru zapovjednika kaznjenicke bojne Vinka Martinovic - Stele. i to do 8. maja 1994. godine, odakle je odveden od bojovnika HVO-a i ubijen. Njegov les je pronadjen 9. maja 1994. godine u mjestu Kobiljaca od policije HVO-a, pa je 18. augusta 1994. godine njegov les predat vlastima u istocnom dijelu grada. Prilikom obdukcije tijela utvrdjeno je da je Edin Kasumacic ubijen iz vatrenog oruzja.
Sead Kadic, sin Tase, rodjen 1958. godine u Capljini, bio nastanjen u Mostaru u ul. Kavazbasina br. 5, koji je nestao 16. juna 1994. godine, vjerovatno odveden od bojovnika HVO-a, a kasnije ubijen tupim predmetom i njegovo tijelo baceno u rijeku Neretvu, gdje je pronadjeno 25. juna 1994. godine, na lokalitetu ispod Doma policije u istocnom dijelu grada. Izvrseno je sudsko-medicinsko vjestacenje i utvrdjeno da je smrt nastupila usljed loma lobanje. Konstatirane brojne povrede po glavi i tijelu.
Ambrudin Suhonjic, sin Islama, rodjen 1941. godine, bio nastanjen u Mostaru ul. Mose Pijade br. 68/1. Zna se da su 17. juna 1994. godine, u jutarnjim satima dosla dvojica uniformiranih policajaca HVO-a u njegov stan i odveli ga putnickim vozilom u pravcu Rastana, gdje je ubijen i njegovo tijelo baceno u rijeku Neretvu. Njegov les pronadjen je 29. juna 1994. godine u Neretvi kod mjesta Skakala, a isporucen je vlastima u istocnom dijelu Mostara 18. augusta 1994. godine. Izvrseno je sudsko-medicinsko vjestacenje i utvrdjeno da je smrt bila nasilna, nastala usljed preloma vratnog dijela kicme. Nakon odvodjenja iz stana Ambrudina Suhonjica, u njegov stan odmah je useljen policajac HVO-a Slavko Begic. Jasno je da je Suhonjic odveden i ubijen da bi se u njegov stan mogao useliti ovaj policajac HVO-a. Sudeci po brzini useljenja - i ubistva.
Malik Alajbegovic, sin Osmana, rodjen 2. novembra 1932. godine, stanovao u stanu svoje snahe Alajbegovic Marije u Mostaru, ul. Husinske Bune br. 3/a. Dana 25. jula 1994. godine Malik Alajbegovic odveden je iz ovog stana od nepoznatih bojovnika HVO-a, a potom ubijen. Njegovo tijelo je pronadjeno u jednoj garazi u mjestu Rastani.
Tijelo Malika Alajbegovica predato je vlastima u istocnom dijelu Mostara 30. jula 1994. godine. Izvrseno je sudsko-medicinsko vjestacenje i utvrdjeno da je Malik Alajbegovic ubijen iz vatrenog oruzja.
Zna se da je u ovaj stan, odmah nakon odvodjenja Malika Alajbegovica, uselio Ante Juric iz Zepca. Kada se vratila Alajbegovic Marija, snaha Malika, i usla u ovaj stan, dosla je policija HVO-a i istjerala je. Malik Alajbegovic je ubijen samo da bi se ispraznio ovaj stan, kako bi u njega mogao useliti Hrvat Ante Juric. Izgleda da druge metode iseljenja HVO nije imao.
Seyyed Husein Navab, drzavljanin republike Iran, 28. augusta 1994. godine ubijen je u zapadnom dijelu Mostara. Taksi vozilom registarske oznake ST 757 AR, kojim je upravljao vozac Miro Caleta iz Splita, Navab je krenuo za Sarajevo. Kada se vozilo ispred katedrale u zapadnom dijelu Mostara zaustavilo, vise lica u civilnim odijelima, naoruzani automatskim puskama, izveli su iz taksija Seyyeda Huseina Navaba i odveli ga u naselje Ilici, gdje su ga ubili iz vaternog oruzja. Nakon toga njegovo tijelo je baceno na makadamski put Gornja Kozica, a onda je les 10. septembra 1994. godine isporucen vlastima u istocnom dijelu Mostara. Navab je mrtav opljackan.
Vahid Vrabac, sin Ibrahima, rodjen 27. jula 1959. godine u Nevackoj, opcina Han Pijesak, stalno nastanjen u Zavidovicima, vlasnik PP "EDO". Prema podacima krivicne prijave 18. augusta 1994. godine Vahid Vrabac i Jusuf Ahmetovic sa kamionom reg. oznake DO 10-418 G nestali su na teritoriji pod kontrolom HVO-a. Dana 31. augusta 1994. godine, njihovi lesevi su pronadjeni vezani policijskim lisicima na starom putu Mostar - Citluk. Utvrdjeno je da su ubijeni vatrenim oruzjem i opljackani, jer su posli u kupovinu robe i sa sobom nosili novac. Kamion sa prikolicom sa kojim su posli u kupovinu kasnije je vracen porodici ubijenih, preko bivse SJB Mostar.
Jusuf Ahmetovic, sin Bajre, rodjen 1. oktobra 1961. godine u Zavidovicima, autoprevoznik, koji je zajedno sa Vahidom Vrabcem ubijen iz vatrenog oruzja, a potom opljackan.
Mustafa Ahmicevic, vlasnik PP "Auto kuca" iz Gracanice, ubijen je 16. septembra 1994. godine na podrucju Sirokog Brijega, a potom opljackan. Ahmicevic je zajedno sa Kekes Nedimom, privatnim autoprevoznikom, te sa Kozaric Hamzom i Gagric Osmanom dosao u Siroki Brijeg da nabavi robu za svoju privatnu radnju.
Njegovo tijelo je odmah pronadjeno i predato rodbini.
Zulejha Sisarak, kci Mustafe, rodjena 15. marta 1911. godine u Mostaru, bila nastanjena u ulici Ahmeta Sefica br. 22. Dana 16/17. decembra 1994. godine, Zulejha Sisirak nalazila u svom stanu zajedno sa Vahidom Hadzioman, rodjena 1921. godine, u Mostaru, kada su u njen stan dosla nepoznata lica hrvatske nacionalnosti, koji su odmah ove dvije starice ubili iz vatrenog oruzja. Nakon ubistva Zulejha je sahranjena na gradskom groblju Sojnovac, dok je tijelo Vahide Hadzioman 24. decembra 1994. godine isporuceno vlastima u istocnom dijelu grada.
Esad Djuliman je ubijen u zapadnom dijelu Mostara u noci 8/9. decembar 1995. godine. Niti je bilo krivicne prijave, niti istrage.
Jadranko i Jasmina Bilopavlovic, supruznici, ubijeni su u zapadnom dijelu Mostara u stanu u ul. Matije Gupca. Ubistvo izvrseno iz vatrenog oruzja. Ubice nisu otkrivene, niti je dostavljena i krivicna prijava.
Alan Mustovic, sin Omera, rodjen 02. februara 1978. godine u Mostaru, bio nastanjen na "Trgu 1. maja, br. 19. Alen Mustovic je ubijen u ul. Mose Pijade dana 1. januara 1996. god. u 05,15 sati kada se svojim kolima zajedno sa saputnicima Sanelom Batlak, Damirom Dzematom i Sanelom Zacinovicem kretao iz pravca Doma penzionera u pravcu bivse robne kuce "HIT", a ubistvo je izvrseno iz automatske puske sa vise hitaca, koje su ispalili trojica policajaca bivse HZ HB ispred Doma penzionera. Tom prilikom Damir Dzemat je ranjen u lijevu ruku.
Jasminka Djukic, kci Adila, rodjena 17. jula 1949. godine u Mostaru, bila nastanjena u ul. Mose Pijade br. 18. Dana 07. marta 1996. godine nepoznata lica dosla su u njen stan na teritoriju pod kontrolom HVO-a i ubili je. Ubistvo je izvrseno sa vise udaraca tvrdim predmetom u glavu i sa vise hitaca iz vatrenog oruzja. Tijelo Jasminike Djukic je dopremljeno u istocni dio grada, gdje je izvrseno sudsko-medicinsko vjestacenje i utvrdjeno da se radi o nasilnoj smrti.
Rukija Bejtovic, kci Adila, rodjena 1925. god. u Novom Pazaru, bila stalno nastanjena u Mostaru, u ul. Ante Zuanica br. 23. Zna se da su dana 23. decembra 1996. godine, nepoznata lica hrvatske nacionalnosti usli u njen stan, te je maltretirali i zlostavljali, iako se radilo o nepokretnoj starici. Potom su je odveli u nepoznatom pravcu i ubili je, te njen les ostavili na lokalitetu Kocine, pored magistralnog puta M 17, gdje je pronadjen 06. januara 1997. godine. Nakon reobdukcije konstatirano je da se radi o nasilnoj smrti. Naime, istrazni sudija Viseg suda u zapadnom dijelu Mostara poslao je les Rukije Bejtovic na obdukciju u bolnicu u Split, u drugu drzavu. Nakon obdukcije u Splitu, nista nije preduzeto u istrazi.
Sefik Sulejmanovic je ubijen, a ranjeno vise od 20 Bosnjaka 10. februara 1997. godine u Liska ulici kod groblja u Liska parku. Podnesena je krivicna prijava Visem javnom tuzilastvu Mostar - zapad sa svim dokazima, za krivicno djelo terorizma, ali to Tuzilastvo proslijedilo je tu krivicnu prijavu na postupak Osnovnom tuzilastvu Mostar - zapad i ono je pokrenulo postupak kod Osnovnog suda Mostar - zapad za krivicno djelo Izazivanje opce opasnosti, protiv pet policajaca. Naravno, istraga je u toku od navedenog suda. Zasto? Jer su iz spisa po odluci suda izuzeti svi validni dokazi koji terete okrivljene policajce i po zahtjevu za zastitu zakonitosti ovaj slucaj se nalazi na Vrhovnom sudu Federacije BiH.
Emina Catic, cije su roditelje u toku rata ubili cetnici u Nevesinju, a koja je pukim slucajem prezivjela njihovu sudbinu, ubijena je iz automatske puske od ubica iz zapadnog dijela Mostara, i to za vrijeme orgijanja nakon nogometne utakmice Hrvatske. Cetvrtog jula 1998. godine Emina je ubijena dok je sjedila u basti ugostiteljskog objekta u istocnom dijelu Mostara. Nista nije ucinjeno.
Husein Djelilovic je ubijen kad i Emina Catic. Rafalima sa zapadne strane.
Adem Muminagic, ubijen u mjestu Tasovcici kod Capljine 2. oktobra 1998. godine, oko 21 sat, kada je na grupu od sedam-osam Bosnjaka povratnika, u dvoriste kuce prognanika Sakira Kudra bacena bomba iz jednog putnickog vozila. Ubijen je Adem Muminagic, ranjena cetiri lica, od kojih dvojica tesko. Nije otkriven ubica, niti je policija u Capljini u skladu sa zakonom preduzela potrebne kriminalisticko-operativne mjere. Nije, cak, podnesena krivicna prijava nadleznom tuzilastvu, jer se radilo o krivicnom djelu terorizma. Trazeno je da se formira specijalni antiteroristicki tim koji ce rijesiti sve ove slucajeve ubistava, ali, nazalost, nije prihvacena inicijativa tuzilastva.
Od 1998. godine do danas u zapadnom dijelu Mostaru je ubijeno jos pet Bosnjaka i dva Srbina povratnika. Ovaj put metoda ubijanja je promijenjena, pa su povratnici uglavnom ubijani podmetnutim minama i napravama. Cist terorizam, reklo bi se. No, izgleda da je vazno izvaditi nekakve primitivne procese poput onoga o Pogorelici i onda napraviti konstrukcije u ime politickih ciljeva. Ponajvisi cilj je svakako ovakve teroristicke akte zapostaviti, baciti u zaborav. Dakle, sta zna onaj Jan Erik Oja, sta o ovome sudsko-tuzilackom mraku zna Ashdown? Nista oni ne znaju. Oni samo znaju slusati dosadasnju suplju pricu sudsko-tuzilackih tipova koji vladaju gotovo uspostavljenim sistemom javne lazi. (Ljiljan)
Nakon Vasingtonskog sporazuma i uspostavljanja Federacije BiH, na podrucju zapadnog Mostara ubijeno je 30 civila Bosnjaka.
Ovih dana su se istovremeno u Sarajevu i Mostaru birali kantonalni tuzioci. Gde je ovdje prica o terorizmu, o Pogorelicama, o silnim montiranim procesima? Gdje su nasi vrli tuzioci Hrvati? Da ih jos jednom napomenemo ko su ubijeni Bosnjaci i pod kojim okolnostima.
Skaljic Mensur, ubijen u dvadeset petoj godini zivota, isti dan kada je presao da zivi u zapadni dio Mostara pod kontrolom HVO-a, 8. marta 1994. godine, nastanjen u Mostaru u ulici Riste Milicevica, br. 7 koji se nalazio pod kontrolom HVO-a. Iz krivicne prijave vidi se da je Mensur Skaljic odmah uhvacen od nepoznatih bojovnika HVO-a i odveden u nepoznatom pravcu, nakon cega je ubijen i njegov les predat na punktu "ALFA" u Mostaru, 29. jula 1994. godine.
Pocinitelji ovog, kao i svih drugih ubistava nisu nikada otkriveni, niti je ikada pokrenut krivicni postupak.
Zejna Piragic, kci Alije, rodjena 15. aprila 1945. god. u selu Miljkovic, opcina Mostar, sa stanom u Mostaru, Crna ulica br. 10. Prema podacima iz krivicne prijave, proizlazi da su nepoznati izvrsioci hrvatske nacionalnosti 4. maja 1994. godine usli u stan porodice Piragic, u zapadnom Mostaru, koji se nalazi pod kontrolom HVO-a, te oko 23,45 sati iz vatrenog oruzja ubili Zejnu Piragic.
Prvog juna 1994. godine, vlastima u istocnom dijelu Mostara isporuceno je njeno tijelo, nakon cega je izvrsena obdukcija po vjestaku ljekaru i konstatirano da je ubijena iz vatrenog oruzja.
Jusuf Piragic je zajedno sa Zejnom ubijen iz vatrenog oruzja, u njihovom zajednickom stanu u Mostaru u Crnoj ulici br. 10 od istih nepoznatih izvrsilaca. Dvostruko ubistvo ostalo je tajna.
Asim Mustafic, sin Atifa, rodjen 8. januara 1962. god. u selu Hruscica, opcina Kozica, bio nastanjen u Mostaru u ul. Brace Catica br. 3 i to nakon sto je iz privatnog zatvora Vinka Martinovica - Stele odveden od njegovih bojovnika i ubijen. Privatni zatvor je postojao i nakon Vasingtonskog sporazuma. Tijelo - les Mustafica pronadjen je u mjestu Kobiljaca. Osamnaestog augusta 1994. godine, les je predat vlastima u istocnom dijelu grada. Ni u ovom slucaju nisu otkriveni izvrsioci ovog krivicnog djela. Iako su policija i tuzioci znali da bi morao biti odgovoran Vinko Martinovic - Stela.
Edin Kasumacic, sin Mustafe, rodjen 1. decembra 1966. godine u Mostaru, gdje je bio i nastanjen, nalazio se u privatnom zatvoru zapovjednika kaznjenicke bojne Vinka Martinovic - Stele. i to do 8. maja 1994. godine, odakle je odveden od bojovnika HVO-a i ubijen. Njegov les je pronadjen 9. maja 1994. godine u mjestu Kobiljaca od policije HVO-a, pa je 18. augusta 1994. godine njegov les predat vlastima u istocnom dijelu grada. Prilikom obdukcije tijela utvrdjeno je da je Edin Kasumacic ubijen iz vatrenog oruzja.
Sead Kadic, sin Tase, rodjen 1958. godine u Capljini, bio nastanjen u Mostaru u ul. Kavazbasina br. 5, koji je nestao 16. juna 1994. godine, vjerovatno odveden od bojovnika HVO-a, a kasnije ubijen tupim predmetom i njegovo tijelo baceno u rijeku Neretvu, gdje je pronadjeno 25. juna 1994. godine, na lokalitetu ispod Doma policije u istocnom dijelu grada. Izvrseno je sudsko-medicinsko vjestacenje i utvrdjeno da je smrt nastupila usljed loma lobanje. Konstatirane brojne povrede po glavi i tijelu.
Ambrudin Suhonjic, sin Islama, rodjen 1941. godine, bio nastanjen u Mostaru ul. Mose Pijade br. 68/1. Zna se da su 17. juna 1994. godine, u jutarnjim satima dosla dvojica uniformiranih policajaca HVO-a u njegov stan i odveli ga putnickim vozilom u pravcu Rastana, gdje je ubijen i njegovo tijelo baceno u rijeku Neretvu. Njegov les pronadjen je 29. juna 1994. godine u Neretvi kod mjesta Skakala, a isporucen je vlastima u istocnom dijelu Mostara 18. augusta 1994. godine. Izvrseno je sudsko-medicinsko vjestacenje i utvrdjeno da je smrt bila nasilna, nastala usljed preloma vratnog dijela kicme. Nakon odvodjenja iz stana Ambrudina Suhonjica, u njegov stan odmah je useljen policajac HVO-a Slavko Begic. Jasno je da je Suhonjic odveden i ubijen da bi se u njegov stan mogao useliti ovaj policajac HVO-a. Sudeci po brzini useljenja - i ubistva.
Malik Alajbegovic, sin Osmana, rodjen 2. novembra 1932. godine, stanovao u stanu svoje snahe Alajbegovic Marije u Mostaru, ul. Husinske Bune br. 3/a. Dana 25. jula 1994. godine Malik Alajbegovic odveden je iz ovog stana od nepoznatih bojovnika HVO-a, a potom ubijen. Njegovo tijelo je pronadjeno u jednoj garazi u mjestu Rastani.
Tijelo Malika Alajbegovica predato je vlastima u istocnom dijelu Mostara 30. jula 1994. godine. Izvrseno je sudsko-medicinsko vjestacenje i utvrdjeno da je Malik Alajbegovic ubijen iz vatrenog oruzja.
Zna se da je u ovaj stan, odmah nakon odvodjenja Malika Alajbegovica, uselio Ante Juric iz Zepca. Kada se vratila Alajbegovic Marija, snaha Malika, i usla u ovaj stan, dosla je policija HVO-a i istjerala je. Malik Alajbegovic je ubijen samo da bi se ispraznio ovaj stan, kako bi u njega mogao useliti Hrvat Ante Juric. Izgleda da druge metode iseljenja HVO nije imao.
Seyyed Husein Navab, drzavljanin republike Iran, 28. augusta 1994. godine ubijen je u zapadnom dijelu Mostara. Taksi vozilom registarske oznake ST 757 AR, kojim je upravljao vozac Miro Caleta iz Splita, Navab je krenuo za Sarajevo. Kada se vozilo ispred katedrale u zapadnom dijelu Mostara zaustavilo, vise lica u civilnim odijelima, naoruzani automatskim puskama, izveli su iz taksija Seyyeda Huseina Navaba i odveli ga u naselje Ilici, gdje su ga ubili iz vaternog oruzja. Nakon toga njegovo tijelo je baceno na makadamski put Gornja Kozica, a onda je les 10. septembra 1994. godine isporucen vlastima u istocnom dijelu Mostara. Navab je mrtav opljackan.
Vahid Vrabac, sin Ibrahima, rodjen 27. jula 1959. godine u Nevackoj, opcina Han Pijesak, stalno nastanjen u Zavidovicima, vlasnik PP "EDO". Prema podacima krivicne prijave 18. augusta 1994. godine Vahid Vrabac i Jusuf Ahmetovic sa kamionom reg. oznake DO 10-418 G nestali su na teritoriji pod kontrolom HVO-a. Dana 31. augusta 1994. godine, njihovi lesevi su pronadjeni vezani policijskim lisicima na starom putu Mostar - Citluk. Utvrdjeno je da su ubijeni vatrenim oruzjem i opljackani, jer su posli u kupovinu robe i sa sobom nosili novac. Kamion sa prikolicom sa kojim su posli u kupovinu kasnije je vracen porodici ubijenih, preko bivse SJB Mostar.
Jusuf Ahmetovic, sin Bajre, rodjen 1. oktobra 1961. godine u Zavidovicima, autoprevoznik, koji je zajedno sa Vahidom Vrabcem ubijen iz vatrenog oruzja, a potom opljackan.
Mustafa Ahmicevic, vlasnik PP "Auto kuca" iz Gracanice, ubijen je 16. septembra 1994. godine na podrucju Sirokog Brijega, a potom opljackan. Ahmicevic je zajedno sa Kekes Nedimom, privatnim autoprevoznikom, te sa Kozaric Hamzom i Gagric Osmanom dosao u Siroki Brijeg da nabavi robu za svoju privatnu radnju.
Njegovo tijelo je odmah pronadjeno i predato rodbini.
Zulejha Sisarak, kci Mustafe, rodjena 15. marta 1911. godine u Mostaru, bila nastanjena u ulici Ahmeta Sefica br. 22. Dana 16/17. decembra 1994. godine, Zulejha Sisirak nalazila u svom stanu zajedno sa Vahidom Hadzioman, rodjena 1921. godine, u Mostaru, kada su u njen stan dosla nepoznata lica hrvatske nacionalnosti, koji su odmah ove dvije starice ubili iz vatrenog oruzja. Nakon ubistva Zulejha je sahranjena na gradskom groblju Sojnovac, dok je tijelo Vahide Hadzioman 24. decembra 1994. godine isporuceno vlastima u istocnom dijelu grada.
Esad Djuliman je ubijen u zapadnom dijelu Mostara u noci 8/9. decembar 1995. godine. Niti je bilo krivicne prijave, niti istrage.
Jadranko i Jasmina Bilopavlovic, supruznici, ubijeni su u zapadnom dijelu Mostara u stanu u ul. Matije Gupca. Ubistvo izvrseno iz vatrenog oruzja. Ubice nisu otkrivene, niti je dostavljena i krivicna prijava.
Alan Mustovic, sin Omera, rodjen 02. februara 1978. godine u Mostaru, bio nastanjen na "Trgu 1. maja, br. 19. Alen Mustovic je ubijen u ul. Mose Pijade dana 1. januara 1996. god. u 05,15 sati kada se svojim kolima zajedno sa saputnicima Sanelom Batlak, Damirom Dzematom i Sanelom Zacinovicem kretao iz pravca Doma penzionera u pravcu bivse robne kuce "HIT", a ubistvo je izvrseno iz automatske puske sa vise hitaca, koje su ispalili trojica policajaca bivse HZ HB ispred Doma penzionera. Tom prilikom Damir Dzemat je ranjen u lijevu ruku.
Jasminka Djukic, kci Adila, rodjena 17. jula 1949. godine u Mostaru, bila nastanjena u ul. Mose Pijade br. 18. Dana 07. marta 1996. godine nepoznata lica dosla su u njen stan na teritoriju pod kontrolom HVO-a i ubili je. Ubistvo je izvrseno sa vise udaraca tvrdim predmetom u glavu i sa vise hitaca iz vatrenog oruzja. Tijelo Jasminike Djukic je dopremljeno u istocni dio grada, gdje je izvrseno sudsko-medicinsko vjestacenje i utvrdjeno da se radi o nasilnoj smrti.
Rukija Bejtovic, kci Adila, rodjena 1925. god. u Novom Pazaru, bila stalno nastanjena u Mostaru, u ul. Ante Zuanica br. 23. Zna se da su dana 23. decembra 1996. godine, nepoznata lica hrvatske nacionalnosti usli u njen stan, te je maltretirali i zlostavljali, iako se radilo o nepokretnoj starici. Potom su je odveli u nepoznatom pravcu i ubili je, te njen les ostavili na lokalitetu Kocine, pored magistralnog puta M 17, gdje je pronadjen 06. januara 1997. godine. Nakon reobdukcije konstatirano je da se radi o nasilnoj smrti. Naime, istrazni sudija Viseg suda u zapadnom dijelu Mostara poslao je les Rukije Bejtovic na obdukciju u bolnicu u Split, u drugu drzavu. Nakon obdukcije u Splitu, nista nije preduzeto u istrazi.
Sefik Sulejmanovic je ubijen, a ranjeno vise od 20 Bosnjaka 10. februara 1997. godine u Liska ulici kod groblja u Liska parku. Podnesena je krivicna prijava Visem javnom tuzilastvu Mostar - zapad sa svim dokazima, za krivicno djelo terorizma, ali to Tuzilastvo proslijedilo je tu krivicnu prijavu na postupak Osnovnom tuzilastvu Mostar - zapad i ono je pokrenulo postupak kod Osnovnog suda Mostar - zapad za krivicno djelo Izazivanje opce opasnosti, protiv pet policajaca. Naravno, istraga je u toku od navedenog suda. Zasto? Jer su iz spisa po odluci suda izuzeti svi validni dokazi koji terete okrivljene policajce i po zahtjevu za zastitu zakonitosti ovaj slucaj se nalazi na Vrhovnom sudu Federacije BiH.
Emina Catic, cije su roditelje u toku rata ubili cetnici u Nevesinju, a koja je pukim slucajem prezivjela njihovu sudbinu, ubijena je iz automatske puske od ubica iz zapadnog dijela Mostara, i to za vrijeme orgijanja nakon nogometne utakmice Hrvatske. Cetvrtog jula 1998. godine Emina je ubijena dok je sjedila u basti ugostiteljskog objekta u istocnom dijelu Mostara. Nista nije ucinjeno.
Husein Djelilovic je ubijen kad i Emina Catic. Rafalima sa zapadne strane.
Adem Muminagic, ubijen u mjestu Tasovcici kod Capljine 2. oktobra 1998. godine, oko 21 sat, kada je na grupu od sedam-osam Bosnjaka povratnika, u dvoriste kuce prognanika Sakira Kudra bacena bomba iz jednog putnickog vozila. Ubijen je Adem Muminagic, ranjena cetiri lica, od kojih dvojica tesko. Nije otkriven ubica, niti je policija u Capljini u skladu sa zakonom preduzela potrebne kriminalisticko-operativne mjere. Nije, cak, podnesena krivicna prijava nadleznom tuzilastvu, jer se radilo o krivicnom djelu terorizma. Trazeno je da se formira specijalni antiteroristicki tim koji ce rijesiti sve ove slucajeve ubistava, ali, nazalost, nije prihvacena inicijativa tuzilastva.
Od 1998. godine do danas u zapadnom dijelu Mostaru je ubijeno jos pet Bosnjaka i dva Srbina povratnika. Ovaj put metoda ubijanja je promijenjena, pa su povratnici uglavnom ubijani podmetnutim minama i napravama. Cist terorizam, reklo bi se. No, izgleda da je vazno izvaditi nekakve primitivne procese poput onoga o Pogorelici i onda napraviti konstrukcije u ime politickih ciljeva. Ponajvisi cilj je svakako ovakve teroristicke akte zapostaviti, baciti u zaborav. Dakle, sta zna onaj Jan Erik Oja, sta o ovome sudsko-tuzilackom mraku zna Ashdown? Nista oni ne znaju. Oni samo znaju slusati dosadasnju suplju pricu sudsko-tuzilackih tipova koji vladaju gotovo uspostavljenim sistemom javne lazi. (Ljiljan)
