Srpski biznismen: “Lezi bre, lebe, da te jedem”

Tvrditi da su Beograd i Srbija “muzli i pljačkali” druge republike bivše Jugoslavije, a ne priložiti dokaze o tom ekonomskom i financijskom izrabljivanju, bilo bi ravno svrstavanju na razinu primitivnih srpskih galamdžija koji pucaju iz praznih pušaka kada nariču i kukumavče nad svojom “tužnom” sudbinom, sudbinom naroda ili kolektiviteta napuštenog i izdanog od svih drugih naroda iz bivše zajedničke države. Kako Srbi znaju lagati kada zatule onu klasičnu žalopojku: “Mi Srbi smo gradili Jugoslaviju, a svi drugi su je razgrađivali”. Neka bi naivna budaletina to i povjerovala, jer Srbi lažu po onoj Goebgelsovoj “Desetak puta ponovljena laž postaje istina.” Zato se jedino egzaktnim primjerima i činjenicama mora prezentirati istina o tome ko je ustvari razgrađivao Jugoslaviju i ko je svim drugim narodima te iste Jugoslavije zgadio zajednički život u njoj.

Srbi, Srbija i posebno Beograd živjeli u SR Jugoslaviji kao “bubreg u loju”, a sve na tuđi račun, po principu “lezi bre, lebe, da te jedem”.

Hajdemo pokušati dokazivati da je to bilo baš tako.

Prema podacima Statističkog biltena Narodne banke SR Jugoslavije (spomenuti bilten se izdavao u Beogradu), volumen 9, godina 1963, broj 2, stranice od 26 do 79, Bosna i Hercegovina je 1962. godine morala izdavati u savezni budžet 726 miliona dinara (13.91% saveznog budžeta), Crna Gora “ponosnih” 89 miliona dinara ili 1.34% saveznog budžeta, Hrvatska 1.721 milion dinara ili 31.11% saveznog budžeta, Makedonija je izdvajala 249 miliona dinara što je činilo 4.28% saveznog budžeta, Slovenija je izdvajala 1.114 miliona dinara ili 20.11% saveznog budžeta, a Srbija je izdvajala 1.616 miliona ili 29.17% saveznog budžeta.

Na prvi pogled ovi podaci izgledaju sasvim normalni, jer su razvijenije republike, kao Slovenija, Hrvatska i Srbija davale najveći doprinos u savezni budžet. Međutim, kada se prezentiraju investicije iz saveznog budžeta pojedinim federalnim jedinicama ili republikama vidi se kakav je to bila “pravedna” raspodjela. (Statistički bilten Narodne banke Jugoslavije, Beograd, volumen 9, godina 1963, stranice 50 i 51)

Naime, od 3.719 miliona dinara iz saveznog budžeta predviđenih za investicije Bosna i Hercegovina je dobila nazad za investicije 533 miliona dinara (14.12%), Crna Gora 236 miliona (6.13%), Hrvatska 804 miliona (31.33%), Makedonija 450 miliona (12.37%), Slovenija 226 miliona (6.29%), te Srbija 1.470 miliona ili 39.20% sredstava namijenjenih za investicije iz saveznog budžeta.

Znači, Bosna i Hercegovina je priložila u savezni budžet 726 miliona, a dobila za investicije 533 miliona, te je bila u “minusu” za 193 miliona dinara.

Crna Gora je dala u savezni budžet 89 miliona, a za investicije je dobila 236 miliona, što znači da je ta republika “jako vrijednih ljudi” bila u “plusu” za 147 miliona dinara.

Hrvatska je u savezni budžet dala 1.721 milion dinara, a za investicije je iz Beograda od Savezne vlade dobila 804 miliona, te je bila u “debelom minusu” 917 miliona dinara.

Crnogorski bizmismeni na plaži Crna Gora je dala u savezni budžet 89 miliona, a za investicije je dobila 236 miliona, što znači da je ta republika “jako vrijednih ljudi” bila u “plusu” za 147 miliona dinara.

Makedonija je u savezni budžet dala 249 miliona, a za investicije je dobila 450 miliona, te je bila u “plusu” 301 milion dinara.

Slovenija je u savezni budžet dala 1.114 milion, a za investicije od Beograda dobila 226 miliona, te je bila u “debelom minusu” 888 miliona dinara.

Srbija je u Savezni budžet dala 1.616 miliona dinara, a od saveznog budžeta dobila (bolje rečeno uzela) 1,470 miliona na račun investicija, te je bila u “minusu” samo 146 miliona.

Kada pogledamo ovu “pravičnu raspodjelu” kreiranu u nezasitnom Beogradu vidimo da su Hrvatska i Slovenija bile u “groznom minusu”, Bosna i Hercegovina u “debelom minusu”, Srbija u kao biva nekom podnošljivom minusu, a Crna Gora i Makedonija kao nerazvijene u debelom plusu.

Koliko god ova raspodjela učešća u saveznom budžetu i kasnija preraspodjela sredstava za investicije po pojedinim republikama bila nepravedna, vidi se tek kada se baci osvrt na takozvane regrese iz saveznog budžeta, te onom koji zna bazične osnove elementarne matematike može se malte ne “dići kosa na glavi” (Statistički bilten Narodne banke Jugoslavije, Beograd, volumen 9, godina 1963, stranica 41).

Bosna i Hercegovina je te 1962. godine dobila 30 miliona regresa iz saveznog budžeta, što joj je “minus” od 193 miliona smanjilao na “minus” od 163 miliona, koja su “popapana” u Beogradu.

Crna Gora je iste godine dobila regres od 19 miliona iz saveznog budžeta, te je svoj “plus” od 147 miliona, povećala na “plus” od 166 miliona. Baš kao da su od Bosne i Hercegovine “vrijednim” Crnogorcima preliveni tih 166 miliona, po principu “lezi bre bosanski lebe da te vredni Crnogorac jede”.

Hrvatska je te godine dobila 150 miliona regresa iz saveznog budžeta što je njen “minus” od 917 miliona smanjilo na “minus” od 767 miliona koje je “popapala beogradska uvijek gladna maca”.

Makedonija je iste godine dobila 24 miliona regresa iz saveznog budžeta što je njen “plus” od 301 milion povečalo na “plus” od 325 miliona.

Slovenija je dobila 57 miliona regresa iz saveznog budžeta što je njen “minus” od 888 miliona smanjilo na “minus” od 831 milion dinara.

I konačno Srbija je te godine od saveznog budžeta dobila na ime regresa 514 miliona, pa je njen “minus” od 146 miliona pretvoren po principu beogradskog cirkuskog mađioničara“ ćiruba-ćiribu” u vrlo pristojan “plus” od “samo” 368 miliona.

Međutim, tu nije kraj očiglednoj pljački Bosne i Hercegovine, Hrvatske, a posebno Slovenije. Vrlo su interesantni službeni podaci o novcima akumuliranim u republičke banke Statističkog biltena Službe društvenog knjigovodstva (štampan u Beogradu) SFRJ iz 1966 godine, broj 2, stranica 74.

Bosna i Hercegovina je imala 491 milion ukupnih bankarskih sredstava, Crna Gora je imala 74 miliona, Hrvatska 650 miliona, Makedonija 438 miliona, Slovenija 365 miliona, a Srbijni je pripadao lavovski dio bankarskih sredstava od 982 miliona.
Od tih ogromnih sredstava Narodna banka Srbije je “davala zajmove” sa jezivim kamatama Hrvatskoj, Sloveniji i Bosni i Hercegovini, posuđujući tako kao srpski lihvar tim republikama novac koji je od njih opljačkala i tako ih je dalje gušila i potkradala.

Kada se pogledaju podaci iz 1968. godine jasno se vidi ne samo da se taj trend pljačkanja Bosne i Hercegovine, Slovenije i Hrvatske nastavljao, nego se pretvarao u pravu “otimačinu srbijansko-gangsterskog tipa”.

Prema autentičnim podacima Statističkog biltena Službe društvenog knjigovodstva (štampao se u Beogradu) SFRJ, volumen 15, godina 1969, stranica 51, stranica 68, stranica 69 i stranica 64, Bosna i Hercegovina je u Savezni budžet priložila 1.114 milion novih dinara ili 9.59% ukupnog budžeta, Crna Gora je dala 167 miliona ili 1.44% ukupnog budžeta, Hrvatska 3.156 miliona ili 27.0%ukupnog državnog budžeta, Makedonija je dala 575 miliona ili 4.96% ukupnog državnog budžeta, Slovenija je dala 2.226 miliona ili 19.19% državnog budžeta, a Srbija je dala 4.362 miliona ili 37.64% državnog budžeta.

Bosna i Hercegovina je dobila 668 miliona investicionih sredstava (30.90%), te regresa 44.8 miliona, pa je njen “minus” iznosio 401.2 miliona.

Crna Gora je dobila 200 miliona investicionih sredstava (9.26%), te 13.5 miliona regresa iz Saveznog budžeta, pa je te 1968. godine bila u “plusu’ 46.5 miliona novih dinara.

Hrvatska je dobila samo 30 miliona (1.42%) investicionih sredstava iz Saveznog budžeta, te 59 miliona na ime regresa, te je tako njen ukupni “minus” iznosio čak nevjerovatnih 3.067 miliona novih dinara.

Makedonija je te 1968. godine dobila 381 milion dinara investicionih sredstava (17.64%), te još 67 miliona regresa iz Saveznog budžeta te je i ova republika završila u “minusu” od 227 miliona novih dinara.

Slovenija je na ime investicionih sredstava dobila 12 miliona (0.56%), a na ime regresa 35.9 miliona, te je 1968 godine bila u “minusu” od čak 2.188.1 milion novih dinara.

Srbija je na ime investicionih sredstava dobila 869 miliona (40.23% ukupnih sredstava za investicije), te još 277 miliona regresa (63.14 ukupnih saveznih sredstava za regres), ali i još 4.987 miliona nepovratnih sredstava Narodne banke Jugoslavije, te je završila u “plusu” od ogromnih 1.871 milion novih dinara, koje je odmah rasporedila u srpske poslovne banke i Narodnoj banci Srbije da one mogu posuđivati te opljačkane pare Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj, Sloveniji, pa i Makedoniji i uzimati im ogromne kamate te ih tako dodatno lihvarski pljačkati.

Te godine je iz Hrvatske otišlo na put bez povratka, na takozvani “privremeni rad u inostranstvo” čak oko 180.000 ljudi , koji su se pridružili masi od preko 1,500.000 Hrvata koji su već utekli iz raznih prijašnjih Jugoslavija (Srboslavija), a sve bježeci od goleme srpske dobrote, dok je te godine u inostranstvu bilo 138.274 radnika na “privremenom radu u inostranstvu” iz Bosne i Hercegovine, a iz Slovenije oko 50.000 ljudi je takođe emigriralo.

Interesantan je podatak da je od 8,436.574 tadašnjih stanovnika Srbije na “privremeni rad u inostranstvo” otišlo samo 116.575 ljudi (uglavnom Albanaca i Sandžaklija), što je bilo 2.4% ukupnog stanovništva Srbije.

Stvarno su to “pametni srbi” bili jako dobro zamislili. “Živelo bre bratstvo i jedinstvo!!!” “Dajte bre braćo Hrvati, Slovenci, Bosanci i Hercegovci, Makedonci i Crnogorci ovamo nama lepo sve vaše pare ovde u Beograd da vam ih mi čuvamo. Tu su u Beogradu vaše pare bre najsigurnije. Ne bojte se ništa, mi Srbi ćemo posle vršiti pravednu bratsku raspodelu.”

Kada su “maznuli” pare u taj svoj takozvani savezni budžet, onda su na kašikicu davali pare Hrvatskoj, Sloveniji, Bosni i Hercegovini, pa na kraju i Makedoniji, da kravice muzarice ne crknu već da prežive, dok su u isto vrijeme bili mnogo darežljiviji prema svojoj bivšoj braći iz “drugog oka u glavi” Crnogorcima, a najviše od pokradenog novca su zadržavali za sebe i svoj poslovični nerad i rasipništvo.

Eto da se i to zna, ko su ti koji su u stvari odavno rušili Jugoslaviju, sve dok je nisu definitivno srušili. Međutim, ti isti nezasitni pljačkaši i paraziti koji su bili naučili nonšalantno živjeti na tuđi račun sada se moraju sami o sebi zabaviti i konačno početi sami raditi i sami sebe izdržavati. Kako će to uraditi vidjet će se.