Autor: Emir Ramić

Prije 26 godina RBiH postala članica UN; Historijski trenutak bosanskohercegovačke države, ali i trenutak početka agresorsko-diplomatske dekonstrukcije hiljadugodišnje bosanskohercegovačke tradicije

EMIR RAMIĆ: Odani građani znaju da sadašnja BiH nije ona za koju se borila Armija RBiH. Ali isto tako znaju da buduće mlade generacije moraju same sebe usrećiti rušenjem inicijalne kapsule na kojoj se zasniva kontinuirana refašizacija bosanskohercegovačke države i kontinuirano razognjištavanja bosanskohercegovačkog čovjeka, prije svega bošnjačkog čovjeka, od bosanskohercegovačke zemlje, teritorije, države i društva. Zato građani BiH, u matici i dijaspori, moraju razvijati državnu svijest.

22. maj 1992. godine RBiH je dobila svoje internacionalno priznanje od 175 zemalja članica UN-a. To je učinjeno nakon donošenja Rezolucije 755 – prijem BiH u UN, od 20. maja 1992. godine. Da bi jedna tvorevina bila država nije dovoljno da ima vlast i teritoriju već međunarodno priznanje. Datumom prijema u UN RBiH je, kao sukcesor SFRJ, postala ugovorna strana svih konvencija i sporazuma koje je ratificirala SFRJ. U radu Ujedinjenih naroda BiH sudjeluje preko stalnih predstavništava u Njujorku, Ženevi, Beču, kao i pri UNESCO-u u Parizu. RBiH je u UN primljena poslije proglašavanja nezavisnosti i međunarodnog priznanja zemlje u aprilu 1992. godine. Tog dana, 6. aprila, RBiH su priznale države tadašnje Evropske ekonomske zajednice, današnje Evropske unije, a dan kasnije i Sjedinjene Američke Države i Kanada. Za vrijeme svog višegodišnjeg članstva u UN BiH je izabrana za nestalnu članica Vijeća sigurnosti UN-a, u razdoblju od 2010. do 2012. godine. U januaru 2011. godine BiH je dobila i jednomjesečno predsjedanje ovim tijelom.

No, bez obzira na članstvo u UN, na RBiH je nastavljena i izvršena bespoštedna agresija i genocid.

Članstvo u UN je podrazumijevalo cjelovitost, nepodijeljenost i suverenitet, ali i internacionalnu odbranu države BiH. Umjesto spomenutih vrijednosti države koje su garantovane Poveljom UN dobili smo refašizaciju koja razognjištavanjem prije svega Bošnjaka od BiH na najbolji način pokazuje potpunu izgubljenost historijskih vrijednosti na kojima su zanovane UN i EU. Agresija na RBiH rezultirala je genocidom nad Bošnjacima, dramatičnim uništavanjem jedne evropske države, raseljavanem i progonom stotina hiljada stanovnika, etničkim „čišćenjem“ i licemjernim saučesništvom internacionalne zajednice u instaliranju entiteta manjeg bosanskohercegovačkog entiteta kao rezultata genocida i agresije. Agresorima i večini članova internacionalne zajednice BiH je još uvijek nepoznata i nemoguća država. U tom razbosnačenju naše države antibosanski elementi poslije oružnog djela agresije i genocida šire anticivilizacijsku kampanju da BiH navodno nema državnog naroda koji bi svojim porijeklom, historijskom i državnom tradicijom bio nosilac i čuvar najboljih bosanskohercegovačkih vrijednosti. To je temeljna konstanta antibosanstva srpskog i hrvatskog nacijskog pothvata koji svoju filozofiju zasniva na lažima umjesto na istini, krivdi umjesto na pravdi sve sa ciljem izjednačavanja zločinaca i žrtava.

Ali prijem RBiH u UN je ipak važan historijski događaj jer je ona tada primljena u svjetsku organizaciju bez dejtonskog genocidnog entiteta, bez vašingtonskog entiteta, bez dejtonskog ustava i sa zastavom s ljiljanima. Ljiljan je simbol historijskog kontinuiteta bosanskohercegovačke državnosti. Ljiljan je bio simbol dinastije Kotromanića u srednjovjekovnoj Bosni i simbol antifašističkog, odbrambenog otpora u zadnoj agresiji i genocidu na RBiH. Dejtonska zastava krši Povelju UN i osnovno ljudsko pravo na ustavnost, da se zastave mogu mijenjati isključivo u proceduri predviđenoj legalnim ustavom. Pravo na kontinuitet državnosti je imperativ prava. U suprotnom bi države mogle nastajati i nestajati ilegalnim metodama to jest agresijama i genocidima. Dejtonska zastava je ilegalna i po osnovu Presude Međunarodnog suda pravde za genocid protiv manjeg bosanskohercegovačkog entiteta koja podrazumijeva zahtjev da se ne smiju priznati rezultati genocida.

Odani građani znaju da sadašnja BiH nije ona za koju se borila Armija RBiH. Ali isto tako znaju da buduće mlade generacije moraju same sebe usrećiti rušenjem inicijalne kapsule na kojoj se zasniva kontinuirana refašizacija bosanskohercegovačke države i kontinuirano razognjištavanja bosanskohercegovačkog čovjeka, prije svega bošnjačkog čovjeka, od bosanskohercegovačke zemlje, teritorije, države i društva. Zato građani BiH, u matici i dijaspori, moraju razvijati državnu svijest. 22. maj 1992. godine je dan kada su građani dobili priliku da kroz državu afirmišu i oblikuju svoju nacionalnu, državnu svijest. Zato 22. maj 1992. godine treba ugraditi u svijest naše djece s porukom da BiH nije država s kojom se može manipulisati već je to vječna državna, historijska i teritorijalna kategorija. Moramo naučiti da držimo državnu tradiciju BiH u matici i dijaspori, jer nama drugi govore i kroje šta je BiH. Moramo razvijati svjesnost o državi BiH, jer veliko nacionalistički antibosanski projekti sa istoka i zapada danas još više rade na rušenju države BiH putem implementacije zaborava historijske tradicije države BiH.