Autor: Šerif Ajradinoski

Prenosi se od poslanika Muhammeda, s.a.v.s, da je rekao: “Narod će navaljivati na vas, kao što gladni navale kada su pozvani na gozbu.” Zatim neko upita: “Da li će se to desiti zato što nas je malo?’’ Poslanik Muhammed, s.a.v.s, odgovori: “Ne, bit će vas u velikom broju, ali ćete biti kao pjena na bujici. Vaš neprijatelj vas se više neće bojati, i slabost (vehn) će biti u vašem srcu.’’ Ashabi upitaše: “Šta je vehn?’’ Poslanik, s.a.v.s, odgovori: “Ljubav prema dunjaluku i strah od smrti.“

Muhammed Mursi: “Ne ubijajte svoje lavove, poješće vas pasčad vaših neprijatelja“.

ŠERIF AJRADINOSKI: U noći 3. jula, vojska je suspendovala ustav i najavila formiranje tehnokratske prelazne vlade uoči novih predsjedničkih izbora. Mursija, koji je to okarakterisao kao državni udar, privela je vojska. Od tada je bio u zatvoru sve do njegovog preseljenja na Ahiret 17. juna ove godine na veliku stramotu čitavog demokratskog svijeta, naročito muslimanskog!

U utorak, 18 juna 2019. godine obavljena je dženaza i ukop bivšeg egipetskog predsjednika Muhammed Mursija, koji je preminuo (ili je ubijen!): “Mursi je ubijen, nije umro prirodnom smrću” (Redžep Tajib Erdogan).

Sahranjen je u Kairu pored ostalih visokih zvaničnika Muslimanskog bratstva suprotno želji njegovoj, njegovog siina i njegove porpdice. Njegov sin Ahmed Mursi je rekao da je odbijen zahtev porodice da on bude sahranjen u provinciji Šarkija, u dolini Nila.

Bivši predsjednik Egipta Muhammed Mursi preminuo je u 67. godini tokom sudskog ročišta. Mediji su prenijeli da je on doživio srčani udar.

Ahmed Mursi, koji je jedan od čelnika londonskog ogranka Muslimanskog bratstva, poručio je tada da je smrt njegovog oca "ubistvo sa predumišljajem" i dodao da su bivšem egipatskom predsjedniku uskraćeni lekovi i posjete, te da su rijetko dobijali informacije o njegovom zdravstvenom stanju.

Bivšeg predsjednika Egipta Muhammeda Mursija vojska je svrgnula s vlasti 2013. godine, tokom masovnih protesta, samo godinu dana otkako je došao na vlast kao prvi demokratski izabrani predsjednik ove države. Od tada je bio u pritvoru. Nakon skidanja Mursija s vlasti, egipatske snage su započele borbu s njegovim pristalicama i pokretom Muslimanska braća. U noći 3. jula, vojska je suspendovala ustav i najavila formiranje tehnokratske prelazne vlade uoči novih predsjedničkih izbora. Mursija, koji je to okarakterisao kao državni udar, privela je vojska. Od tada je bio u zatvoru sve do njegovog preseljenja na Ahiret 17. juna ove godine na veliku stramotu čitavog demokratskog svijeta, naročito muslimanskog!



Kažem na veliku stramotu muslimanskog svijeta zbog toga što taj isti, nazovi ga muslimanski svijet nije “mrdnuo prstom” u njegovoj odbrani. Ili je učestvovao u njegovo svrgnuće (kao nekada Mladoturci protiv sultana Abdul Hamida), ili je “mudro šutio” ili potajno radio u korist cionista i drugih neprijatelja muslimana i islama, poput onog Sisija. Neka je Allahovo prokletstvo na sve njih!

Ovih dana u ušima nekako mi “zvone” njegove riječi upućene takvim muslimana koji rade u korist vlastite štete, kada je rekao “Ne ubijajte svoje lavove, poješće vas paščad (hijene) vaših neprijatelja!”

Prisjetio sam se i Sejida Qutuba (1906 – 1966) koga je obijesila prokomunistička bagra Nasera i Adnana Menderesa, premijera Turske, jednog od osnivača Demokratske partije koga je obijesila vojna hunta nakon puča 1960. godine, kao i našeg “Zmaja od Bosne” - Huseina kapetana Gradaščevića, koga prećutno i mučki su ga opstruirali(da ne kažem izdali) bosanski velikaši, predvođeni Ali pašom Rizvanbegovićem. Oni koji su malo više upućeni u historiju dobro znaju šta se dešavalo sa Egiptom poslije Qutuba, sa Turskom poslije Menderesa, a još bolje znaju za sudbinu Bosne poslije Gradaščevića, kakve je zulume činio onaj Srbin iz like Mihailo poznatiji kao Omer paša Latas!



Krv mi se zaledila u damarima i kosa mi se digla na glavi kad sam pročitao da je sutradan poslije dženaze rahmetli Mursija, na Bolji svijet - Ahiret preselila i njegova vijerna ljuba, njegova životna saputnica Nedžla hanuma. Kada sam pročitao ove riječi:

„Danas u nemogućnosti da izdrži bol za njenog supruga Muhammeda Mursija, Nedžla Ali Mahmud je preselila na Ahiret poslije srčanog udara.
Inna lillahi ve inna ilejhi dadžiun!

Osjetio sam i bol i jad i bijes, ali i inat i ponos i prkos! U očima su mi navirale suze a u mislima stihove one poznate pjesme rahmetli Safeta Isovića „Sa Gradašca bijele kule Zmaja od Bosne“ koji kažu:

„...Na čardaku vjerna ljuba
Allah-illallah,
klanjala je, plakala je haber čekala.
Pod pendžere glasnik stiže srca slomljenog
"udaji se vjerna ljubo nejma bega tvog".
Od sevdaha i žalosti kraj pendžera svog
prepuče joj bolno srce neće za drugog…!

Pala mi je na pamet i ona antologijska bošnjačka balada „Hasanaginica“ i „Omer i Merima“ kao i torbeška „Jusuf i Džemila“, ali i one najbolje ikada spjevane ljubavne stihobe o Leyli i Mendžunu, za koje kažu da ih je veliki Šekspir uzeo kao motiv za svoju antologijsku dramu „Romeo i Julija. Ovakve osjećaje mogu da imaju i ovakve stihove da spevaju samo ljudi velikog, lavovskog srca, odani Bogu, vjerrni svojim idealima i voljenim osobama i puni viteškog duha kao što su nekada bili muslimani. Dok su bili takvi muslimani su bili uzor čitavom čoviječanstvu, ali i strah i trepet svim neprijateljima! Na žalost danas ti lavovi, ti isti muslimani(čast malobrojnim izuzetcima), doživljavaju dekadencu i degeneraciju i postali si „leševi“ na kojima nasrću svakojaki psi, hijene i drugi lešinari. Danas većina muslimanskih zemalja ili su zarobljene, okupirane ili nad njima i među njima se vode ratovi, a svijetske kopnene površine, mora i okeani postale su grobnice muslimana, grobnice bez nišana! Zar to nije Allahovo prokletstvo i Allahova kazna!?