Autor: Mr. Milan Jovičić

Nakon skupa na Gazimestanu i vatrenog govora Slobodana Miloševića ubrzana je kriza u Jugoslaviji koja se raspala u krvavom ratu, tokom 90-tih godina. Govorilo se i šuškalo, a Boga mi i nazirala “balvan revolucija“ kao izmišljenja ideološka matrica suludog Miloševića u stvaranju neke nove velike Srbije, umjesto postojeće Jugoslavije. Dakle, tih godina u mandatnom period (1986 -1990) nalazio sam se na funkciji delegate / parlamentarca u Saveznoj skupštini u Beogradu, u Vijeću Republika i Pokrajina, ispred Skupštine Bosne i Hercegovini, čiji sam isto tako bio delegat / parlamentarac.

U proteklom period tridesetak godina teško je govoriti i pisati u mnogim događajima, koje je istorija, da li dovoljno detaljno i sasvim istinito opisala i prenijela budućim generacijama, ostaje da se vidi, ali sus vi ti događaji trajno obilježili sudbinu Naroda ovog dijela Evrope. Očito je bilo da je “vrag odavno zakucao na naša vrata i okupirao naše sudbine i sva naša životna događanja u ovim proteklim periodima“.

Na mnoga pitanja iz te davne prošlosti, da bi se objektivno našao valjan odgovor, moramo se duboko uvući u spoznaju političkih prilika toga vremena, uvažavati sve postojeće norme, jer bi bila prava utopija sve to posmatrati iz savremenog ugla, bez takvih spoznaja. Rekao bih da se događaji iz tadašnjeg vremena ne mogu sagledavati jednostrano iz naše današnje perspective, da ne bi smo postali samo nesvjesnim trkačima u kružnom toku. Rezultat takvog stanja i razmišljanja je generisanje raznih mitova, Kojima smo skloni i koji se tragično naslijeđuju. Na ovaj način, stvarni su i žive mitovi o Kosovu i Kosovskom boju, te o srpskom vojskovođi knezu Lazaru, koji je svojom pogibijom bio predodređen za “izbor nebeskoga kraljevstva“. Zbog te odluke, koja se opisuje kao savez s Bogom, Srbi sebe smatraju nebeskim narodom.

Nisam nikakav istoričar, tehničko sam lice, prepustio bih sva ta događanja i mnoge ispisane istorijske činjenice i prošlosti i istoriji, mada od te istorije, zaista, ništa nismo naučili, a ona nam se ponovila i zato bih radije dao svoj kraći osvrt na period Gazimestana i poslije njega. To je bilo vrijeme mog neposrednog aktivnog političkog djelovanja, kao delegat / parlamentarac u Skupštini Bosne i Hercegovine u Sarajevu i Saveznoj skupštini SFRJ u Beogradu (mandate 1986-1990).

Imao sam prilike slušati, prije 31 godinu, 28. juna 1989. tadašnji predsjednik Predsjedništva Srbije Slobodan Milošević je poručio na Gazimestanu, u govoru povodom 600. godišnjice Kosovske bitke, da nisu isključene ni oružane bitke, što su mnogi protumačili kao najavu rata i početak borbe za teritorijalno proširenje i prekrajanje granica tadašnje Jugoslavije, koju je već potresala duboka kriza međunacionalnih odnosa.

Ovim nastupom je Milošević od “borca“ za Jugoslaviju postao neosporni srpski nacionalni lider, što je označilo kraj jugoslovenske ideje.

Milošević je na Gazimestanu, u govoru povodom 600. godišnjice Kosovske bitke, poručio da nisu isključene ni oružane bitke

Nakon skupa na Gazimestanu i vatrenog govora Slobodana Miloševića ubrzana je kriza u Jugoslaviji koja se raspala u krvavom ratu, tokom 90-tih godina.

Govorilo se i šuškalo, a Boga mi i nazirala “balvan revolucija“ kao izmišljenja ideološka matrica suludog Miloševića u stvaranju neke nove velike Srbije, umjesto postojeće Jugoslavije.
Dakle, tih godina u mandatnom period (1986 -1990) nalazio sam se na funkciji delegate / parlamentarca u Saveznoj skupštini u Beogradu, u Vijeću Republika i Pokrajina, ispred Skupštine Bosne i Hercegovini, čiji sam isto tako bio delegat / parlamentarac.


Po povratku sa Gazimestana, cjelovita Skupština SFRJ / oba vijeća / otvorila je raspravu na temu pojave tzv. “balvan revolucije“ na kojoj je po pozivu bio prisutan i Slobodan Milošević.
Sasvim normalno bilo je takvo vrijeme i trenutak kada je zaista trebalo raspravljati na tu temu, tako je i rasprava mnogih delegata bila veoma oštra i konkretna.
Moja malenkost, kao veoma aktivni i veoma grlati delegat, u svome angažovanju i u Skupštini u Sarajevu, kao i u Saveznoj Skupštini u Beogradu, nisam se ustručavao da direktno prozovem i Slobodana Miloševića, sa upitom:

- “Druže Slobodane, najavili ste na Gazimestanu, a već se i nazire ta Vaša “balvan revolucija“ koja nije naivna i miriše na neko zlo, da li će te biti spremni izaći pred sud pravde i odgovarati za posljedice“?

Sasvim normalno, kada je prišao mikrofonu drug Slobodan Milošević mi je odgovorio: “Ovo je želja moga srpskoga naroda i ja kao njihov lider dužan sam sve ispoštovati“.

Jasno, sa ove današnje distance i trideset godina prohujalog ubitačnog i zlog sudbonosnog vremena, ostvarenjem njegovih nakana i realizacijom njegovih suludih ideja, u zajedničkoj i dogovorenoj nakani osvajačke ideološke matrice iz Karađorđeva, sa Franjom Tuđmanom, uslijedila je već viđena i doživljena dvojna agresija na našu domovinu Bosnu i Hercegovinu.

Uslijedio je raspad Jugoslavije, uz genocidne radnje i stradanja stanovništva, izvršen je urbicid u svim dijelovima bivše teritorije u agresivnom napadu.

Pomenuti Miloševićev govor, Haško tužilaštvo podnijelo je kao dokaz o njegovim ratnim namjerama. Tako je tužilac Džefri Najs istakao da "oružana borba, nije bila isključena, čak i u tom momentu", odnosno te, 1989.

Dakle, sva posljedična dešavanja sa agresijom i genocidnim radnjama, veoma je znana i objelodanjena uspješnim desetogodišnjim radom međunarodnog Haškog suda, uz brojne izrečene presude, a za ove kao Slobodan Milošević, Franjo Tuđman i ini, pobrinuo se naš Bog da ih prizove i smjesti, vjerujemo, u svoje odaje pakla, među šejtane, zločince, ubice, kriminalce i lopove sa zemaljske kugle.

Istorija će već sve reći svoje, mnoge zlatne istorijske knjige su ispisane, a naši živi svjedoci će ispisati i dopuniti cjelovitu istorijsku stvarnost, za naše generacije.
Tako je ovih dana ugledala svijetlo dana i zlatna istorijska knjiga, roman kakav smo priželjkivali od uglednog sarajevskog Univerzitetskog profesora, istoričara i filozofa, gospodin Ive Komšića, pod naslovom: ”Tuđmanov haški profil - Udruženi mzločinački poduhvat na BiH“.

Autor profesor Ivo Komšić i promotor Milan Jovičić u Mostaru

Zaista ga trebaju svi naši građani pročitati i spoznati istinu o Franji Tuđmanu, kao suludom tvorcu pogubne ideološke matrices a Slobodanom Miloševićem o osvajanju naše Bosne i Hercegovine i stvaranju nove NDH (sa genocidnom “Herceg Bosnom“) i velike Srbije sa genosidnom Republikom srpskom.
Nadati se skorijem izlasku iz štampe i slične “zlatne knjige“ o Slobodanu Miloševiću, sa autentičnim i istinitim podacima iz Haškog suda.