Ako državna imovina BiH, uz aktivno učešće ili makar uz aminovanje njenih legalnih i legitimnih državnih predstavnika, bude prenesena na nekakvu “Agenciju za državnu imovinu”, ili, kako to Visoki predstavnik Kristijan Šmit najavljuje, “pravično bude podijeljena” i data entitetima i nekim drugim entitetskim organima, organizacijama i institucijama, onda je Dodik sasvim u pravu sa svojom ne tako davno izrečenom tvrdnjom da se vrlo lako i jednostavno može realizirati mirni razlaz, tačnije, raspad BiH na dvije nove, suverene i nezavisne državice - RS i FBiH. Jer, ako znamo da su, shodno međunarodnom pravu i važećem sistemu UN, osnovni elementi državnosti - teritorija, stanovništvo i suverena vlast, onda bi se podjelom i prenosom te bosanske državne imovine-zemljišta-teritorije-dobara, na entitete, faktički ostvarili potrebni elementi državnosti tih dviju novih samostalnih državica, a time bi, istovremeno, bila, razbijena, razvlaštena i prestala da postoji sadašnja BiH kao hiljadugodišnja država, kao članica UN i kao subjekt međunarodnog prava.

U tom slučaju ne bi postojao pravno relevantan razlog, odnosno pravni osnov, za preduzimanje bilo kakve “oružane akcije” u skladu sa čl. 51. Povelje UN, u cilju odbrane i očuvanja cjelovitosti države BiH, jer bi se smatralo da je stvar riješena “sporazumnim razvodom braka”. A, ako bi, pak, neko i pokrenuo nekakvu akciju u cilju sprječavanja raspada zemlje, onda bi takav čin imao sve odlike napada na “defakto suverenu državu”, odnosno, imao bi odlike agresije jedne od te dvije državice, zbog njenog vojnog upada na teritoriju one druge. Tu bi dalja uzročno-posljedična procedura išla sasvim uhodanim stazama – došle bi medjunarodne snage (ili, čak, možda, Srbijanske i Hrvatske), koje bi bile raspoređene na dotadašnjoj administrativnoj međuentitetskoj liniji, koja bi, tako, postala medjudržavnom granicom između dva bivša entiteta, odnosno, sada, dvije nove države, i to bi bio kraj BiH.

Primjetno je da neko od pravnih stručnjaka vrlo umješno instruira aktuelno rukovodstvo RS-a u njihovim antibosanskim potezima, i potezima - kako da putem secesije, dođu do osamostaljenja RS-a. Oni su već podosta odmakli u pripremi terena za raspad BiH – zaveli su dobar dio srpskog naroda, zbunili, tačnije, potpuno su paralisali bosansku političku scenu, o jadu zabavili medjunarodnu zajednicu (ako sve ovo možda nije dobro pripremljena njihova zajednička igra), imaju na svojoj strani dvije stalne članice VS UN-a sa pravom veta, imaju pred sobom vrlo nesposobno aktuelno državno bosansko rukovodstvo, imaju vrlo neodlučnu EU, OHR, PIC i Visokog predstavnika Kristijana Šmita – koji, ili ne zna kako pomoći opstanku BiH, ili pak namjerno pomaže srpski i hrvatski secesionizam, dalje, imaju svesrdnu pomoć zvanične srbijanske i hrvatske politike… Uz sve to RS-u ide u prilog važeći sistem UN-a, kao i važeće medjunarodno pravo, koje prihvata tzv. deklarativnu teoriju o nastanku novih država. Po toj teoriji država nastaje činom ostvarenja tri osnovna konstitutivna elementa državnosti - kompaktna teritorija, postojano stanovništvo i suverenu vlast. A RS to već, mal te ne, i ima. Fali mu samo još da preciznije definiše imovinu, tj. da jasno i decidno omeđi svoju teritoriju i prirodne resurse i onda nezaustavljivo kreće u proglašenje secesije.

Da bi ostvario sva ta tri uslova RS se, po metodi svršenog čina, permanentno zalaže za dobrovoljni i bez ikakvih pregovora prenos bosanske državne imovine na sebe, da bi postigao još taj nedostajući teritorijalni elemenat državnosti svoje zamišljene državice. Odnosno, čak, u zadnje vrijeme RS - lideri blefiraju i kažu da je državna imovina, a time i sama teritorija BiH, već podijeljena i prenesena na entitete samim Dejtonskim mirovnim sporazumom, te da RS i neće prihvatiti bilo kakve razgovore ili donošenje bilo kakvih državnih zakona, koji bi tu imovinu mogli tretirati kao imovinu države BiH. Naravno, da se ovdje radi o vrlo providnom RS-ovom blefiranju, jer da je državna imovina/teritorija već podijeljena, i da su umjesto administrativnih, Dejtonom uspostavljene državne granice između entiteta, onda RS ne bi ni dana, nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma, ostao u sastavu BiH. A, i, zašto bi, jer bi u tom slučaju od starta imo sva tri konstitutivna elementa državnosti i bio država, kojoj bi samo još eventualno falilo medjunarodno priznanje i članstvo u UN, ma da to priznanje, kako rekosmo, po važećoj deklarativnoj teoriji međunarodnog prava i nije obavezno za uspostavu države. Dakle, RS, odnosno njegovi mentori (npr. državno rukovodstvo Srbije -Vučić, zastupa tezu da je BiH država sa podijeljenim suverenitetom, što je contradictio in adiecto, jer bi podjela suvereniteta negirala državu BiH kao jedinstvenog subjekta MP-a), računaju na nesnalažljivost, neznanje, vlastoljublje, neslogu i nesposobnost tzv. “trojke” da pronikne u lukavo zamišljeni plan razbijanja države BiH... Jer, npr. ako bi “trojka” pristala da RS-u isporuči “nekakve nebitne njive”, kako to nedavno izjavi jedan od njenih lidera, onda je RS na konju – jer, nakon dobijanja “njiva” on bi se jednostavno neopozivo povukao iz svih “zajedničkih” državnih institucija, i tako, metodom pasivne rezistencije, defakto, ostvorio svoju državnost. Tim činom bi, također de fakto prestala da postoji i sama država BiH. A, praksa je mnogo puta pokazala da de facto stanje ubrzo prerasta u de jure stanje, što, kod nastanka novih država i nije neophodno niti utiče na njihov ostvareni državni status.

Oni rade Bosni o glavi

Dakle, aktuelno antibosansko lukavstvo se sastoji u tome – da, neprijatelji Bosne, svojim bahaćenjem, uvredama, nepriznavanjem i prijetnjama hapšenja Kristijana Šmita, atakovanjem na Ustav i Ustavni sud, na izborni sistem, opstrukcijom rada državnih organa, ugrožavanjem opšte sigurnosti i sl., u stvari žele zaplašiti i obeshrabriti javnost i izvršiti pritisak na “trojku”, ali, prvorazredno na Visokog predstavnika Šmita da on, kroz svoja Bonska ovlaštenja (koja oni ko bajagi ne priznaju), nametne rješenje ili “isposluje” dogovor sa “trojkom” oko obaveznog prenosa državne imovine sa države na entitete. To bi bio vrlo prost, naravno nemoralan i bezobrazan i bez pravnog utemeljenja, ali efikasan način razdržavljenja države, jer, tako bi se, za početak, ugasio najglavniji od tri neophodna elementa državnosti BiH, tj. bila bi joj oduzeta imovina/teritorija i ona, samim tim, više ne bi bila država. A istodobno sa nestankom teritorije nestala bi i suverenu vlast, i, u konačnici, nestao bi i treći elemenat državnosti BiH, tj. njeno stanovništvo koje više ne bi bilo kompaktno. To bi bio taj RS-ov mirni put, odnosno, taj smišljeni scenario za destrukciju, raspad, desubjektivizaciju i uništenje BiH. Kod takvog razvoja situacije čak ne bi ni bilo potrebe za nekakvim proforme konfederalnim ugovorom između RS-a i ostatka BiH, kao, đoja, nekakvom prelaznom fazom ka njihovom potpunom državnom osamostaljenju, već bi se, pod Šmitovom “dirigentskom palicom”, direktno došlo do secesije i osamostaljenja RS-a. A, stvarno, postavlja se pitanje - koja bi i bila svrha nekakve privremene konfederacije, koja, shodno medjunarodnom pravu, ne bi ni bila država, jer konfederacije to i nisu, već dobrovoljni, ugovorni, labavi savez nezavisnih država. To bi, dakle, bio taj perfidni recept za nestanak, raspad, “disoluciju”, i definitivno uništenje države BiH na "miran" način. Ako bi u takvom procesu (gluho bilo), stvarno učestvovala i medjunarodna zajednica, odnosno, Kristjan Šmit, kao Visoki predstavnik UN-a u BiH, onda bi smo, nažalost, sa zakašnjenjem shvatili da smo imali posla sa ozbiljnom urotom koja je, u stvari, samo "postupno" vodila jedan dugoročan plan uništenja, rastakanja i eliminacije države BiH putem tzv. “dejtonskog mirovnog procesa”, procesa razvlaštenja i rušenja BiH kao suverene, jedinstvene i nezavisne države.

Samo naivni posmatrači neće zapaziti da iza jednog ovakvog, potpuno nezakonitnog antibosanskog scenarija, stoji jedna drska, vrlo smišljena i široka aktivnost udruženih neprijatelja BiH, oličena u otvorenim antibosanskim poduhvatima, srbijanskih i hrvatskih, ali i nekih mađarskih, njemačkih, francuskih i inih islamofobičnih faktora, koji duže vrijeme plaše svijet sa “dva miliona bosanskih muslimana” te nameću “konačna rješenja bosanskog pitanja” putem raznih Nonpejpera, Otvorenih Balkana, Srpskog sveta, Velike Srbije, Velike Hrvatske, Velike Albanije…

Kad sve ovo sagledamo, postaje nam sasvim jasno koliko je važno ne dozvoliti bilo kakvu podjelu i prenos državne imovine sa države BiH na entitete, ili bilo koje druge organe, tijela, agencije, organizacije i institucije... Bez državne imovine, odnosno, “trojkinim” rječnikom rečeno, “bez njiva”, na prostorima Balkana, apsolutno nema i ne može biti ni same države.

Radi što snažnije poruke, koju ovim tekstom želimo uputiti svim Bosancima i Hercegovcima, svim prijateljima BiH, svim njenim građanima, dajemo jedan, nadamo se upečatljiv, donekle metaforičan, zaključak – države se rađaju, žive i umiru na njivama, ili, riječju – bez njiva, bez rijeka, bez planina, bez jezera, bez zemljišta, bez rudnika… bez teritorije, nema ni država.

Na kraju, onako, sa poprilične prostorne distance, konkretno iz Sandžaka, posmatrajući stanje stvari u BiH, stičemo jedan zastrašujući utisak, a to je, da, bez uvrede i bez bilo kakvog cinizma, “trojka”, kao i znatan broj drugih aktuelnih bosansko-hercegovačkih političara, stranačkih lidera, intelektualaca, državnog rukovodstva i sl. nisu dovoljno svjesni koliko je u ovom trenutku ugrožen opstanak države BiH. Ponašaju se po onoj narodnoj “kuća gori a baba se češlja”. Oni ne vide šta rade neprijatelji BiH. Kao da spavaju, ili, bolje reći, kao da su pod dubokom hipnozom. Umjesto da, pod hitno, okupe sve državotvorne, bosanske, patriotske, snage, oni zabijaju glavu u pijesak i zamajavaju javnost nekakvim svojim simboličnim “proevropskim” uspjesima, i ne konstatujući ugroženost golog opstanka države. Naročito su degutantne, štetne i po državu pogubne njihove međusobne prepirke, koje, naročito nakon zadnjih izbora, oslikava jedan narativ, u smislu – “glavno je srušiti SDA i porodicu Izetbegović, a onda, biće i vuci siti i ovce na broju”.

Dobro… ali… šta će biti sa Bosnom???