Autor: Šemso Agović

KOLEGE PO PERU: MUANIS SINANOVIĆ I NJEGOŠ

ŠEMSO AGOVIĆ: Muanis piše i eseje. U jednom od njih, pod naslovom Mitovi naši svakidašnji ili Zašto čitati istorijska djela on isto kao Njegoša u Anastrofi uzdiže homoseksualnost. Raspištoljio se totalno. Kaže da je to kako islam izričito odbacuje i satanizira homoseksualnost mit. Upravo obratno – tvrdi Muanis –, u islamskom svijetu je nekada sve vrvilo od lezbijki i pedera, ali mi to ne znamo jer ne čitamo istorijske knjige, kao on. Za primjer navodi nam poznatog njemačkog istorijskog antropologa i islamofoba Thomasa Bauera, koji o svemu tome piše. U državama islamskog svijeta, arapskog i otomanskog, homoseksualni odnosi su bili sveopšte rašireni i prihvaćeni, kažu oni dvojica. Parade ponosa nisu prakticirane, valjda zbog nepovoljnih klimatskih uslova u pustinjama. Vjerski autoriteti, kaže Muanis, pisali su poeziju o homoseksualnoj ljubavi.

Ok., bezbeli da niste čuli za ovog prvog iz naslova, zato ukratko: Muanis Sinanović je mlad i uspješan književnik iz Slovenije, fakultetski obrazovan i omiljen u slovenačkim literarnim krugovima. Pored tri zbirke poezije izdao je i roman inventivnog i futurističkog naziva Anastrofa. To ne bi bila neka katastrofa da Muanis nije u Anastrofi uzdigao Njegoša, nećete vjerovati ali jeste, baš Njegoša. Nikom tu nije jasno zašto. Možda ni njemu samom.

Njegoša uzdižu i Slovenci. Jednoj podužoj ulici u centru Ljubljane dali su njegovo ime, a za novac crnogorskih poreznika na njenom kraju podigli mu i prikladnu bistu. Upravo je – također iz istih izvora –, finansiran i četvrti prijevod Gorskog vijenca na slovenački, mada široj javnosti nije poznato da li je i Muanis učestvovao u tom volšebno-kulturnom poduhvatu. Ali sve je ovo ipak djelovalo na Muanisa i u njegovoj mašti formiralo kult o Njegošu i Gorskom vijencu. Kim biler.

Vjeruje se da stručnjaci u svojoj oblasti vladaju materijom, tako se od Muanisa očekuje da zna ili makar da je čuo za skandal sa Njegošem i Gorskim vijencem, književnost je to, ali izgleda nije. Događa se da školovani zašeprtljaju baš na svom terenu. Književnik uskih horizonata pak zaluta; nije tu bilo nikakve zlobe niti hijanetluka; Muanis nije takav, on je dobričina i antipod ciniku. Problem Gorskog vijenca mu je eto stran, i šta sad.

Muanis piše i eseje. U jednom od njih, pod naslovom Mitovi naši svakidašnji ili Zašto čitati istorijska djela on isto kao Njegoša u Anastrofi uzdiže homoseksualnost. Raspištoljio se totalno. Kaže da je to kako islam izričito odbacuje i satanizira homoseksualnost mit. Upravo obratno – tvrdi Muanis –, u islamskom svijetu je nekada sve vrvilo od lezbijki i pedera, ali mi to ne znamo jer ne čitamo istorijske knjige, kao on. Za primjer navodi nam poznatog njemačkog istorijskog antropologa i islamofoba Thomasa Bauera, koji o svemu tome piše. U državama islamskog svijeta, arapskog i otomanskog, homoseksualni odnosi su bili sveopšte rašireni i prihvaćeni, kažu oni dvojica. Parade ponosa nisu prakticirane, valjda zbog nepovoljnih klimatskih uslova u pustinjama. Vjerski autoriteti, kaže Muanis, pisali su poeziju o homoseksualnoj ljubavi.

Muanis je premlad književnik, zato još nije stigao ni do Kur'ana kao ni do Gorskog vijenca. Ali, vrijeme je na njegovoj strani; čeka ga zrelost i ozbiljnost, bez Njegoša i Bauera. Inšallah.